▲ Candice Autumn Ravenclaw Aantal berichten : 29 IC posts : 11 Hogwarts IDSchooljaar: Seventh yearLeeftijd: 18 years oldPartner: Catch my heart and I'll be yours. | Onderwerp: I'm so lonely. za okt 15, 2016 8:59 pm | |
| Een zucht ontsnapte Candice’ lippen terwijl ze met de kam door haar lange bruine haren ging. Ze maakte haar ogen op door wat lichtbruine oogschaduw op te doen die de kleur van haar irissen accentueerden en wat mascara om haar wimpers langer te doen lijken. Haar haren vielen vanzelf al in golvende krullen over haar schouders dus daar hoefde ze niet veel aan te doen. Het was weekend en het was voor de verandering best lekker warm buiten. Binnenkort zou dat echter drastisch gaan veranderen. Ze wist bijna zeker dat dit zelfs de laatste dag was dat het nog weer was om een bikini aan te doen en dus deed ze een zwart-witte bikini aan waarover ze haar zwart-witte shortje aantrok en een shirt. Ze deed een handdoek om haar middel en ging naar beneden. Toen ze buitenkwam rilde ze toch even dankzij de wind, maar algauw vond ze haar weg naar the great lake en ging daar zitten. De zon brandde warm op haar huid en Candice durfde het aan om haar shirt uit te trekken. Gelukkig waren haar blauwe plekken al niet meer te zien en had haar vader ook geen duidelijk litteken achtergelaten. Nee, die waren voornamelijk mentaal. Het meisje zuchtte terwijl ze ging zitten en liet haar benen in het heerlijke gekoelde water glijden. Het was nog vrij koud, maar het was te doen. Candice’ lichaamstemperatuur was sowieso vrij warm momenteel door al die gedachten en dus vond ze het fijn om met haar benen in het water te zitten. Zwemmen ging ze waarschijnlijk niet doen, maar zo zitten en kijken naar het kasteel was heerlijk. Ze beet op haar onderlip terwijl ze naar het prachtige voor haar opdoemende kasteel keek. Ze wilde dat ze iemand had waarmee ze haar geheimen kon delen, maar dit ging helaas niet. Het meisje sloeg haar haren naar één kant en bewoog zachtjes met haar benen zodat het water onder haar rimpelde. Ze glimlachte terwijl ze naar de kleine kringetjes keek die zich in het water vormden, steeds meer verspreidden en uiteindelijk oplosten in het niets. Soms voelde ze zich zo’n kringetje in het water. Ze zuchtte en bleef naar het kasteel kijken, niet in de gaten hebbende dat er iemand achter haar doorkwam.
+ Eerste post Ethan Hale |
|