My new sleeping place.

Evan wierp een blik naar buiten. Volle maan. Sterren aan de hemel. Het water dat prachtig glinsterde onder de sterrenhemel. Kots. Maar toegegeven: het zag er goed genoeg uit om een wandeling te gaan maken. En dan hoorde hij dat irritante gesnurk van Head Dork tenminste niet meer aan. Jezus. Het kostte hem echt moeite om geen kussen te pakken en deze op het hoofd van Head Dork te drukken zodat hij per ongeluk zou sterven of zo. Hij kneep zijn ogen samen terwijl hij naar de slapende kerel keek. Hm. Het idee was wel tempting, maar hij ging het toch maar niet doen. Kreeg hij weer drama achter zich aan en een huilende Layla. Vooral die laatste was een goede reden om het niet te doen. Niet omdat hij medelijden met haar zou krijgen, maar omdat hij zich nu al kon voorstellen dat een huilende Laila tien keer irritanter was dan een giechelende. En dus trok de jongen een trui over zijn hoofd, trok een wijde joggingbroek aan en haalde een hand door zijn haar. Deze zat nog redelijk in model en Evan besloot dat dat het teken was om te gaan. In zijn zakken vond hij een pakje sigaretten en in de zak van zijn trui vond hij een aansteker. Terwijl hij in de richting van het portret wandelde waarmee hij ongezien naar buiten kon gaan, stak hij voor zichzelf een sigaret op. Hij was echter wel zo slim om pas te inhaalleren toen hij daadwerkelijk buiten stond. Hij blies de rook uit terwijl in de richting van Hagrid’s Hut wandelde. Hij was er in de jaren dat hij hier op school zat nog niet echt veel geweest; hij was benieuwd wat hij er kon vinden. Schijnbaar kon je er wel lekker slapen op de bank en zo. Dat ging hij maar eens proberen, want die rotbanken in zijn common room waren altijd al in beslag genomen door één of andere idioot die het bovendien niet eens verdiende om daar te liggen. Evan blies de rook rustig uit terwijl hij het pad begon te bewandelen waar Hagrid’s Hut moest zijn. Hij trok zich vrij weinig aan van het feit dat students eigenlijk niet eens naar binnen mochten gaan, net zoals hij altijd alles negeerde wat met regels te maken had. Hij wilde net de klink naar beneden toen zodat hij naar binnen kon gaan toen hij geluid hoorde. Rustig draaide hij zich om en fronste toen hij verderop een persoon zag staan. ‘Die bank is van mij,’ sprak hij. ‘Dus als je daarvoor kwam kun je nu direct rechtsomkeert maken.’