I have a plan(t).

Met een norse blik keek Sawyer naar het opstel die hij nog moest schrijven en die hij eigenlijk tegen morgen klaar moest hebben. Hij had echter geen zin om nu nog naar de library te gaan; het zou toch gaan sluiten en bovendien was het al tegen de avond. Het was nog maar net na het avondeten en Sawyer betwijfelde of hij de greenhouses binnen kon geraken of dat ze al op slot zouden zijn. Feit was wel dat nu eigenlijk zijn laatste kans was om nog een fatsoenlijk opstel te gaan schrijven. En hij had niets anders bij dan zijn kennis – die niet ver reikte omdat hij niet had opgelet tijdens de les – en zin om naar de head master te gaan voor slecht gedrag had hij nu ook weer niet. Hij wilde immers dit jaar nog overgaan. Zijn punten zagen er tot dusver nog goed uit, ook al deed hij zijn huiswerk pas veel te laat. Maar goed, daar hadden de teachers geen last van als hij het op tijd inleverde. En ze hoefden ook niet zijn manieren te weten hoe zijn opstellen er altijd zo verzorgd uitzagen. Zijn plan voor nu? Toch naar de greenhouses gaan en hopen dat hij één of andere nerd tegen zou komen die hij kon overhalen om hem te helpen. En hij wist al precies wat voor act hij op zou zetten om dat voor elkaar te krijgen, maar dan moest hij natuurlijk eerst weten wie hij voor zich had. De jongen zuchtte, frommelde het opstel bij elkaar en begon toen naar de Hogwarts grounds te lopen. Via een portret die hij had leren kennen in zijn vierde jaar kwam hij gemakkelijk buiten. Er brandde licht in de greenhouses en dus vermoedde Sawyer dat dit zijn geluksdag was. Hij liep naar the greenhouses toe en opende de deur. Hij onderdrukte een grijns toen hij een meisje alleen zag staan; ze was waarschijnlijk ook bezig met huiswerk of zo. Eens even goed nadenken hoe hij dit ging aanpakken. Nadat hij in zijn hoofd had welke rol hij ging aannemen, liep hij in de richting van het meisje en stak zijn handen in zijn zakken alsof hij verlegen was. ‘Hé,’ zei hij wat onzeker naar haar en glimlachte. ‘Zou je me misschien willen helpen? Ik zit echt in een noodsituatie en om heel eerlijk te zijn zie jij er wel als iemand uit die goed scoort voor dit vak.’ Hij glimlachte liefjes naar haar en wachtte tot ze antwoord zou geven.

Hm. Oké, dat was balen. Ze had dus geen antwoorden. En om eerlijk te zijn zag ze er iets te wantrouwend uit naar zijn mening, maar dat kon hij zo wegwerken. Zo te zien had ze nog niet over hem gehoord; de meiden in zijn eigen afdeling kon hij moeilijker in de val lokken omdat het nieuws zich daar sneller verspreidde, maar één voordeel van Slytherin was dat ze zo trots als iets waren en dus niet gauw nieuws over hun eigen housegenoten deelden met mensen van een andere house. De kans was dus vrij klein dat deze meid kon weten dat hij bekendstond als een kerel die met veel meiden het bed in dook en redelijk manipulatief aangelegd was. Des te beter. Het kon immers altijd handig werken als hij toch vriendschappelijke gevoelens voor iemand zou krijgen. Als ze dan al hadden gehoord hoe zijn karakter werkelijk was, durfden ze hem nooit meer serieus te nemen en werd het nog een heel drama om uit te leggen dat hij het weldegelijk meende. Maar goed, bij deze meid was het dus voorlopig nog maar een spel. ‘Damn,’ zei hij. ‘Da’s weinig.’ Hij trok een pruillip naar haar en keek daarna een tikkeltje beteuterd naar zijn eigen papier. Daarna keek hij weer naar haar en begon voorzichtig te glimlachen naar haar. Jeetje. Van alle acts die hij moest gebruiken bij anderen, vond hij deze toch echt wel de ergste omdat het echt zo tegenstrijdig was met hoe hij werkelijk in elkaar zat. Maar goed. Dat huiswerk moest gedaan worden en zij ging het meeste werk doen, niet hij. ‘Kunnen we misschien samenwerken?’ opteerde hij alsof hij daar heel lang mee had gezeten, maar het niet aan haar had durven vragen. ‘Ik ben hier echt heel slecht in en ik wil niet een nog lager cijfer krijgen. Ik word al zo slecht benadeeld door mijn leerkracht omdat ik toevallig in een house zit die hij niet leuk vindt.’ Hij keek beteuterd naar zijn blad, maar zijn ogen keken haar hoopvol aan en een voorzichtige glimlach verspreidde zich om zijn lippen zodat een kuiltje in zijn wang zichtbaar werd.