Where's my stache? [+ Gunner]

Rosé gaf hem een begrijpend knikje en streek hem over zijn hand. “Vertel het maar wanneer jij het wilt, lieve schat, het heeft geen haast” zei ze lief en ze gaf hem een lief glimlachje “Voorlopig zitten we nog wel op dit kasteel, minstens tot juli.” Een plagerig grijnsje gleed over haar gezicht, toen ze hem plagend in zijn zij prikte, hopelijk zodat de spanning die in de lucht hing van zijn schouders zou glijden. Rosé wilde dat hij zich op zijn gemak bij haar voelde en niet dat Gunner het gevoel had dat hij dingen moest bij haar, want dat was absoluut niet zo. Hij was zo lief, en Rosé wilde hem echt niet de indruk geven dat ze daar ook maar een enkele vorm van misbruik van zou maken, want daar vond ze hem veel te lief voor. Rosé voelde hoe Gunner zijn hoofd tegen het hare legde, en ze sloot high en tevreden eventjes haar hoofd, drukte haar hoofd zachtjes wat dichter tegen het zijne aan. Terwijl ze haar ogen gesloten had, luisterde ze geïnteresseerd naar wat hij allemaal te vertellen had. “Bist du Deutsch?” zei ze toen nep-verschrikt en giechelde zachtjes “Das hatte ich noch nicht bemerkt!” Ze kneep nog een keer zachtjes in zijn hand. “Ik zal je een geheim verklappen, ik ben Frans.” Maar zodra Gunner weer verder ging luisterde ze weer serieus en geïnteresseerd naar hem. Hij vertelde haar dat hij diabetes had en dat hij dus niet heel veel mocht snoepen. Mmm, dat was wel heel erg Mischief managed voor hem. Rosé ging er vanuit dat hij nu wel wist hoe hij er mee moest leven, omdat hij natuurlijk wat ouder was nu, maar dat moest vast een struggle zijn geweest. In haar hoofd maakte Rosé een aantekening: als hij jarig was, eventjes overleggen of dat ze wel een reusachtige taart voor hem mocht bakken! En anders zou ze gewoon wat anders verzinnen, dat kwam vast wel goed. Toen hij begon over zijn toekomstperspectief kwam ze iets overeind en keek hem aan. “Maar dat je in jouw ogen nergens goed in bent, betekent toch niet dat je geen dromen kan hebben?” zei ze toen zachtjes en keek hem met een onschuldig glimlachje aan “Dat hou je jezelf alleen maar voor hoor, dat je nergens goed in bent. Ik kan nu al honderd dingen opnoemen.” Ze knikte bevestigend, want dat was echt zo. Rosé registreerde dat hij aan het rondkijken was, alsof hij op zoek was naar iets. Ze fronste haar wenkbrauwen: wat was hij van plan? “Wacht” zei Gunner opeens en Rosé volgde hem met zijn ogen. Hij kwam met een enorme fles badschuim terug. Lachend keek ze toe hoe hij het bad vulde en stak haar hand uit, zodat het badschuim over haar vingers kon lopen. “Ik ben benieuwd wat het gaat doen als het ook magisch is” bekende Rosé. Gunner was achter haar bezig en ze wilde zich net naar hem omdraaien, totdat ze een paar handen in haar rug voelde en er een luide gil van haar kant volgde. Binnen een fractie van een seconde voelde ze het warme water haar lichaam omsluiten. Ze zakte eventjes door naar de bodem, en zette zich weer af tegen de grond, zodat ze weer omhoog kwam. Gracieus kwam ze weer bovenwater, en ging met haar handen door haar haren, zodat dit weer een beetje normaal zag. Lachend keek ze hem aan. “Jij hè, ik krijg jou nog wel!” lachte ze vrolijk. Toen hij echter zijn opmerking maakte voelde Rosé haar wangen rood worden en keek ze een beetje verlegen naar hem. “Weet je” zei Rosé toen en keek hem aan “Ik weet toevallig dat die knappe Franse meisjes heel graag gered worden door knappe Duitse jongens.” Er was eventjes een stilte. “Zoals jij.” Ze gaf hem een knipoog en deed net alsof dat ze stikte. Dramatisch en gracieus liet ze zichzelf achterover in het water vallen, dat haar val brak. Ze liet zich meevoeren met het water, terwijl ze met haar ogen naar het plafond keek, wachtend tot ze “gered zou worden”.

De hele avond was er al een soort van sparkle tussen hen geweest, Rosé kon het voelen en het voelde fijn en vertrouwd. Ze had geen idee wat het betekende, maar zolang het goed voelde, kon het onmogelijk slecht zijn? Rosé had genoten van zijn aanwezigheid en zijn lichte aanrakingen – ze had geen idee of dit alleen door de weed kwam, maar zodra ze in het zwembad was gevallen hij haar het bad had ingegooid, had dit allemaal niet meer uitgemaakt. Zacht had ze gebloosd om zijn opmerking, ze was nog nooit een knap, Frans meisje genoemd. Jongens van zijn leeftijd waren vaak disrespectvol tegenover meisjes, maar bij Günner kreeg ze dat idee niet. Daarom had ze een plannetje. Rosé had zich achterover laten vallen, net alsof ze ging verdrinken. Natuurlijk deed ze dat niet echt, God, dat was bijna onmogelijk. Maar het was om hem een beetje uit te dagen, en zodra ze een plons in het water hoorde, wist ze dat het gelukt was. Zodra ze de handen van Gunner op haar huid voelde, ontstond er een glimlach op haar gezicht. Zoals een echt gentleman dat zou doen, werd ze door hem gered. Zachtjes werd ze door hem opgetild en Rosé glimlachte naar hem, hij zag dat hij hetzelfde deed en de natte haren uit haar gezicht streek. “Begint er op te lijken, knappe Duitse jongen, maar nog niet helemaal.” De blosjes waren nog steeds niet van haar gezicht weg en ze knipoogde naar hem. Het was even stil tussen hen toen Gunner opeens zei dat hij wel wist wat hij terug wilde voor de joint. Eventjes was Rosé stil toen ze hem aankeek met een onzekere blik in haar ogen. “Ik denk…” zei ze zachtjes “ik denk dat ik dat ook wel weet.” Rosé sloeg haar armen om zijn nek en haakte haar benen aan de achterkant van de zijne, zij kon namelijk niet staan in het bad. Hierdoor was haar hoofd nu iets boven die van Gunner. Haar hand liet ze eventjes over zijn gezicht gaan, zachtjes en teder. Toen boog ze haar hoofd wat naar voren, ze hoefde niet ver te buigen want ze was met haar hoofd vlakbij de zijne, en drukte ze heel zachtjes haar lippen op de zijne. De kus was wat onzeker, omdat ze niet zeker wist of dit wel was wat hij in gedachten had. Maar zodra ze zijn lippen op de hare voelde, ging er een zachte schok door haar heen. Ze verbrak de kus weer en keek hem aan in zijn lieve, mooie ogen. “Lijkt het hierop?” fluisterde ze.

Ondanks dat Rosé best wel een meisje met zelfvertrouwen was, ging ze deze situatie toch onzeker in. Wat als Gunner haar niet knap genoeg vond, of haar helemaal niet op die manier zag? Heel onzeker had ze haar lippen op de zijne gedrukt, maar ze voelde hoe hij haar terugzoende. Het zorgde ervoor dat er een heerlijk gevoel door heel Rosé ging. Ze was ontspannen, voor het eerst in de zeven jaar dat ze op Hogwarts zat, en voelde zich heel erg fijn bij Gunner. Toen Gunner toegaf dat dit precies was wat hij bedoelde, verscheen er een glunderende blik op haar gezicht. Ze voelde zijn voorhoofd weer tegen het hare en zachtjes drukte ze haar lippen op de zijne, dit keer met meer zelfvertrouwen. Deze kus duurde langer en dat vond Rosé helemaal niet erg. Ze voelde hoe hij zachtjes zijn hand op haar wang had gelegd. Ze genoot van zijn aanrakingen, wat ervoor zorgde dat ze Gunner iets dichter tegen zich aantrok. Toen hij de kus verbrak, keek ze hem weer met een stralende lach aan en moest ze zachtjes grinniken. “Mijn redding is helemaal perfect, dankzij deze lieve, knappe Duitse jongen” zei ze grinnikend. Teder liet ze haar hand over zijn gezicht glijden. “Ik ben ook zo blij dat je bij me bent komen zitten” zei Rosé met een lach. Ze bracht haar hoofd langs het zijne en knuffelde hem, sloot haar ogen, genoot van zijn aanwezigheid en het lekkere warme water. “Jij bent de enige van onze afdeling die ik zo lief vind hoor” zei ze met een grinnik. Eventjes was ze stil, genoot ze van de knuffel en na een paar minuutjes kwam ze weer wat naar boven, zodat ze weer met haar hoofd boven hem uit torende. Zachtjes drukte ze haar lippen nog een keer op de zijne en sloot haar ogen eventjes. “Ik durf wel met zekerheid te zeggen dat dit de beste avond van heel mijn schoolcarrière op Hogwarts is” zei ze met een lief glimlachje, toen ze de kus weer had verbroken.