Midnight Snack [open]

Volgens Maslow, een dreuzel, bestaat de mens uit enkele behoeftes. Hij bedacht een piramide om aan te tonen welke behoeftes een mens eerst moet bevredigen voordat zij een stap verder kunnen gaan. De basisbehoeften, die onderaan de piramide staan, moeten eerst worden bevredigd namelijk de primaire biologische behoeften. Deze hielden in; seks, slaap, drank en voedsel.

Dus, dacht Emily terwijl ze door de gangen liep, voordat zij verder op de piramide kon geraken en huiswerk kon maken moest ze haar primaire behoefte voedsel bevredigen. De professoren hadden eigenlijk weinig in te brengen op zo'n gegronde argumentering. Niet dat ze het zelf echt geloofde dat zoiets haar van strafwerk zou weghouden mocht ze betrapt worden.

Het was rond middernacht, de tijd van weerwolven en sprookjes. De Ravenclaw had zich al even over een tafeltje gebogen in de leerlingenkamer tot ze in slaap was gevallen. Die behoefte had ze dus niet meer. Ze was zo'n tien minuten geleden wakker geworden met het perkament aan haar gezicht geplakt maar nog steeds even leeg als voorheen. De huiselven maakten geen huiswerk, spijtig genoeg. Wat ze wel maakten was eten.

Emily was onder de Great Hall en liep de hang door tot ze het schilderij zag met de peer. Ze kietelde deze waardoor er een deurgat ontstond. Met een grijns nam ze de geur op van eten. Meteen kwamen drie huiselven naar haar toe, bogen lichtjes en spraken haar aan met haar naam.
Wat? Dacht je dat dit haar eerste nachtelijke uitstap was naar de keuken?

Het meisje zat aan een tafel en genoot van een croissant. "Jullie blijven met verbazen, deze zijn echt heerlijk! Weet je, ik heb ooit eens een croissant gegeten in Parijs die gevuld was met chocolade", ze zag hoe enkele huiselven opgewonden met elkaar mompelden en iets neerschreven. "Dus u bent tevreden, juffrouw Green?", ze wuifde met haar hand, "Na al die jaren blijf je me 'juffrouw' noemen, Tinky. Dat is nergens voor nodig!", zei ze met een vriendelijke glimlach en nam nog een hap. Ze hoorde de huiself amper antwoorden maar was zeker dat ze zachtjes 'juffrouw' had toegevoegd.
Ze had ooit geprobeerd de huiselven te betalen, maar dat leken ze absoluut niet te appreciëren. Maar nu hadden ze een deal. Emily (iedereen overigens) mag zoveel komen eten en het enige dat ze wilden als 'betaling' waren tips en nieuwe gerechten. Ondertussen hoorde ze wat achter haar en zag dat nog iemand een nachtelijk bezoekje bracht aan de keuken.

Emily grijnsde breed toen ze het meisje zag naderen. Ze had haar pyjama aan en liep blootvoets. De Ravenclaw kon zo'n verschijning wel appreciëren, het was teken van een hoge nood aan voedsel. Dit meisje moest haar bed zijn uitgekomen om naar hier te wandelen en dat alleen voor wat eten. Tenzij ze van Hufflepuff was, dat was hier gewoon de hoek om en zo'n prestatie om tot hier te geraken was dat niet.

"Hey, ook aan het genieten van een nachtelijke snack?", het meisje schoof aan de tafel waar Emily zat. Emily had het zichzelf ondertussen comfortabel gemaakt. Haar rechter been lag in een hoek op de bank en haar linker had ze opgetrokken waar ze met haar kin op leunde. Haar armen had ze om haar been gelegd, alsof ze zichzelf knuffelde. "Ja, ik moest huiswerk maken maar mijn maag vroeg meer aandacht dan het opstel voor Toverdranken", ze lachte zachtjes. "Neem een croissant, ze zijn echt héér-lijk", ze gaf het meisje eentje waarna ze haar tweede been ook optrok en haar hoofd op liet rusten. "Ik ben Emily trouwens, vijfdejaars Ravenclaw", ze zwaaide vanaf haar plaats naar het meisje. Een hand geven zou nogal vreemd zijn. Zeker aangezien deze plakte door de croissant.

Terwijl het meisje zat te genieten van haar croissant nam Emily nog een tweede. Een tevreden zucht ontsnapte haar keel toen ze een hap nam. Het meisje tegenover haar zei hoe heerlijk ze de croissant vond waarop Emily knikte, "Zei ik net ook", antwoordde ze met een mond vol. "Hm, ik ken het probleem. Kruidenkunde blijft toch een pain in the ass soms.", Emily gniffelde, "Vind ik nu nog meevalle. Toverdranken daarentegen... een opstel over de wetten en gebruik van Vertiserum is echt shit om te schrijven", ze trok een gezicht waarna ze nog een hap nam.

Ondertussen stelde het meisje zich voor als Isla, leuke naam. Ze bleek een jaar hoger te zitten, wat ook kon verklaren waarom kruidenkunde moeilijk is. Het vijfde jaar was moeilijk vanwege hun SLIJMBALLEN. Maar ze hoorde genoeg zesdejaars klagen van de bergen huiswerk. "Kom je hier vaker?", Emily likte haar vingers af terwijl ze knikte, "Eigenlijk wel, sinds mijn eerste jaar eigenlijk", ze keek het meisje met een grijns aan, "Nog geen twee weken waren gepasseerd toen een vierdejaars me vertelde waar de ingang was. Ik zat namelijk zonder eten en verging van de honger. Ik kende ook niets van Hogwarts, mijn ouders zijn dreuzels, en was dus niet echt voorbereid door wat snacks mee te nemen", ze grinnikte zachtjes bij de herinnering. "Maar goed, ik wist algauw waar ik moest komen mocht ik honger hebben. Uiteraard heb ik nu wel snacks op mijn kamer, ik ga die huiselven niet uitbuiten. Maar een wandeling naar hier en iets eten helpt me bij het concentreren achteraf", ze liet haar benen hangen en leunde wat naar voren, "En jij? Dit lijkt niet je eerste keer, daarvoor zit je veel te chill".