Life can be so boring.

Met een zucht keek Evan naar het briefje dat op zijn bureau lag. Natuurlijk, Nick. Steek het in je reet. Volgens Nick zou Evan niet in deze periode van het jaar naar the great lake durven gaan om te gaan zwemmen. Als bewijsmateriaal dat hij toch geweest was moest hij naar de bodem zwemmen, daar iets van de bodem gaan halen en dit vervolgens achterlaten op het bed van Nick. Typisch weer zijn beste vriend om zo’n onnozele opdrachten te verzinnen, hoewel hij het James eerlijk gezegd ook nog wel zag schrijven in naam van Nick om hem te pesten. Of misschien wilde iemand hem ontzettend beetnemen, had diegene gezien dat hij en Nick goed overweg konden en hadden ze dit daarom zo gedaan. Als het dat laatste geval was dan zou hij die persoon vermoorden zodra hij weer terug in zijn common room was. In elk geval moest een Slytherin dit hebben gedaan. Maar goed, Evan was eigenlijk toch wel benieuwd naar hoe de temperatuur van de great lake zou zijn, dus ging hij de uitdaging aan. Hij legde het papiertje weer terug neer en kleedde zich om. Omdat het weekend was hoefde hij zijn gewaad niet meer te dragen en dus koos hij voor een wijde joggingbroek, een strak shirt en een trui. Hij had een zwembroek aangedaan onder zijn joggingbroek. Hij trok schoenen aan en liep vervolgens naar beneden, een handdoek om zijn nek slagend. Hm. Zijn blik ging verlangend naar de prefect’s bathroom. Maar nee, hij ging naar de great lake. En dus zette hij zijn tocht voort. Naar de prefect’s bathroom kon hij nog wel eens gaan met iemand die hij wel mocht. In dat geval kon hij dus niet echt naar de prefect’s bathroom gaan. Nee, grapje. Hij mocht Laila, Nick, James en Jane wel. Hij stelde zich voordat hij met Jane er naartoe zou gaan. Zou de Ravenclawer er een regel voor durven breken? Waarschijnlijk wel. De bruinharige kwam niet veel later beneden aan en zette zijn tocht voort naar de great lake. Toen hij op de Hogwart’s grounds kwam zag hij een paar mensen vreemd naar hem kijken, maar daar trok hij zich weinig van aan. Hij ging zitten voor de great lake en stak zijn benen in het water om de temperatuur te checken. ‘Fuck,’ siste hij en hij kwam weer overeind. Koud! Hij deed zijn kleren op zijn zwembroek na uit zodat hij enkel in zijn lichtelijk gespierde borstkas stond en keek met over elkaar geslagen armen naar de great lake. Was dit wel zo’n goed idee?

Het meisje dat vals had staan zingen aan zijn rechterkant had hij heus wel opgemerkt, maar hij had gewoon niet gedacht dat ze zijn kant op zou komen. Oké. Zo vals zong ze nu ook weer niet, hij was gewoon weer eens de pessimist. Bovendien mocht hij zeggen wat hij wilde over haar zangkunsten als het toch enkel in zijn hoofd was. Als hij het hardop zei kreeg hij gegarandeerd ruzie. Niet dat hem dat wat uitmaakte of zo, hoor. Hij had toch al met bijna heel de school ruzie, dus dat kwam er ook nog wel bij. Alleen met Jane en Laila kon hij het redelijk goed vinden. En dan natuurlijk Nick en James, maar zij hadden er het eerste jaar niet eens gezeten en waren pas dit jaar erbij gekomen. Bovendien kwamen zij uit een vriendengroep die al jaren met elkaar bevriend was, zelfs nog voordat Evan naar Hogwarts ging. En ze beheersten allemaal magie, dus dat zat wel goed. De jongen keek op toen hij het meisje dat net zong zijn kant op kwam. Oh boy. ‘Nee, ik sta hier omdat mijn geweldig gespierde en sexy borstkas aan Hogwarts wil tonen, nu goed?’ vroeg hij sarcastisch aan haar. Natuurlijk ging hij dat meer in. Anders ging hij hier toch niet zo staan? Hij bevroor als hij hier nog een paar minuten zo bleef staan met enkel die handdoek. But then again… als hij in dat meer zou gaan, zou hij waarschijnlijk ook bevriezen. Als het dan toch geen verschil maakte kon hij net zo goed direct in dat meer springen. Dan was hij er vanaf. ‘Ik denk dat het een beter idee voor je is als je nog wat verder gaat zingen dan dat je me gaat joinen. Het is echt ijskoud.’ En met die woorden sprong hij in het water. Zijn ademhaling ging even weg omdat het zo koud was en snel zwom hij naar de oppervlakte. ‘Niks aan,’ zei hij vervolgens op een rustige manier tegen haar, hoewel hij het gevoel had dat hij een ijsblokje was geworden.

Hm. Die opmerking had hij al wel vaker gehoord. Dat er met zijn ego niks mis was. Ze had het waarschijnlijk niet eens oprecht bedoeld, want bijna heel Hogwarts kende hem en bijna heel Hogwarts wist ook wel dat hij sarcastisch als de pest was. Dat was nu eenmaal een deel van hem die hij niet kon wegwerken, welke vrienden had hij dan ook maakte. En in zijn eerste trimester hier had hij nu ook weer niet zo veel vrienden gemaakt, maar hij kon er toch niks aan doen dat de mensen naar hém kwamen? Ze moesten hem altijd hebben en dan reageerden ze beledigd als bleek dat hij toch niet zo leuk op ze reageerde als ze in eerste instantie gedacht hadden. Toch bleek dat ook dit meisje weer niet af te schrikken; ze bleef gewoon in zijn buurt rondhangen. Hij haalde zijn schouders op. Ze moest het zelf maar weten. Nadat hij in het water was gesprongen en haar had gezegd dat er niets aan was, stelde ze een vraag aan hem. Sprong ze dan nooit met koude temperaturen in het water? Waarschijnlijk niet. Hij dacht niet dat er iemand zo gek was als hem om in dit water te springen met deze temperaturen. ‘Om het ergste gehad te hebben,’ zei hij tegen haar. ‘Als je er direct in springt is je lichaam direct gewend aan de temperaturen. Als je eerst voorzichtig er in gaat, ben je sneller geneigd je terug te trekken.’ Daarna keek hij haar met een uitdagende glimlach aan. ‘Kom er dan bij als je durft. Er is inderdaad niets aan. Voor een Slytherin niet, maar ik weet niet hoe jullie o zo stoere Gryffindor’s reageren in dit soort situaties. Jullie hebben meestal zo’n grote bek, maar er komt nooit wat van.’ Nee, nu ze had aangehaald dat ze er net zo goed in kon springen, zou ze het doen ook. ‘Ik wil je zelfs wel een handje komen helpen,’ zei hij met een valse grijns.