Met een kleine glimlach stapte hij op een muurtje, waarna hij kort checkte of er niemand in de buurt was: voor het geval hij zou falen. Met een grote sprong zette hij af voor hij een voorwaartse salto maakte en wat onstevig kwam hij weer op zijn voeten terecht, een gigantsche blijheid vulde zijn buik. "Whooo!" Riep hij en vermande zich als snel, nogmaals checkend of niemand hem had gezien. Een grijns sierde over zijn gezicht toen hij de greenhouses zag en nadat hij zijn kleren weer gefixt had liep hij daar op af, waarna hij naar binnen probeerde te kijken. De helft van de planten waar iets over gezegd was was alweer vergeten, maar ergens had hij zin om eens een goed kijkje te gaan nemen.

Kort schrok hij zich rot toen er een licht voor zijn ogen kwam, en er rolde één gedachten door zijn hoofd: Busted. Maar na hij een paar keer geknipperd had herkende hij haar alweer, en iedere keer dacht hij hetzelfde, 'Daaaamn, Nyx is lucky.' Alison wenkte dat hij naar binnen moest komen en dit deed hem grinniken, voor hij zachtjes een stapje binnen zette. "E!" Gelijk toen hij door had dat hij half schreeuwde stopte hij en keek even onschuldig om zich heen. "Euuyy." Fluisterde hij vervolgens voor ook hij zijn stok pakte en zachtjes "Lumos." zei. "Met grote ogen liep hij alle plantjes langs voor hij zich naast Ali voegde. "Dusss, wat zijn we aan 't doen?" Probeerde hij zo zacht mogelijk, hierbij concluderend dat whatever het was, waarschijnlijk iets slechts als het midden in de nacht moest gebeuren, hij haar zou helpen.[/b]

Hij beet even op zijn tanden, het was een soort tikje van hem geworden als hij luisterde. Niet betrapt worden gaat nog iets tricky zijn voor hem, maar natuurlijk was dit ook nog wel zijn doel. Nu was er enkel nog ééntje bij: Alison een voldoende scheppen. Vervolgens vroeg ze wat hij hier aan het doen was en om goed met haar te kunnen spreken hief ze zijn wand tussen hen in, een kleine kriebel kroop hierdoor wel zijn buik in. Verdomme, dat moest niet. "Man, sommige planten schreeuwen tot je flauwvalt! Wat kunnen anderen wel niet?" Hierbij bedoelde hij dus dat hij aan het rondkijken was, dat snapte ze hopelijk wel.

Blijkbaar snapte ze het niet en gaf nze nogal ongeïnteresseerd antwoord, dus zij vond 't niet zo speciaal. Nog vol bewondering liep Leo rond, zijn pupillen groot in het donker maar zijn ogen glanzend door zijn stok voor z'n neus. Wat verbaasd keek hij op toen ze weer begon te spreken, zijn gezicht schreeuwde gelijk verwarring en bij de tweede vraag keek hij onschuldig. "Errr, nee?" Piepte hij. Anders was hij hier toch nooit een kijkje komen nemen?

Verbaasd sprak ze wat uit en toen hij uit wilde leggen waarom hij hier was, leek het kwartje al te vallen. Toen hij verderging met rondkijken schrok hij op door het geluid van een brekende pot en voor hij het wist stond het helemaal vol met plant, en terwijl hij kort geamuseerd bleef kijken zag hij daarna hoe zo'n ding zich om Alisons been wikkelde. Zonder nadenken greep hij naar haar hand en rende hij het gebouwtje uit, een stuk verderop schoot hij keihard in de lach. "Doos." Zei hij tegen haar, nog steeds lachend.

Kleine vlindertjes vulden zijn buik toen het geluid van blijdschap ook uit Alison ontsnapte, een geluid dat hij jarenlang op repeat zou kunnen afspelen en er nog niet ziek van zou kunnen worden. Vervolgens zei ze wat hij eigenlijk al wist en ook hij trok zijn meest zielige gezicht. "Allemaal door Alison." Hij ging verdrietig staan, zijn schouders een beetje ingekrompen en handen strak langs zijn zij terwijl hij een beetje heen en weer wiebelde.

"Karma." Grinnikte hij als antwoord op haar onvoldoende. Ze moest hem gewoon naar zijn plantjes laten kijken. Ali stond op en hief haar hand in de lucht, al vrij automatisch sloeg hij hierop met een klein glimlachje. "Het perf- perfe- perfffffffffffff aAHH." Prachtig, hij kon het woord perfect niet eens uitspreken. "Perfecte voorbeeld."

Hij stak zijn tong even vermoeid uit en knikte vervolgens. "Heel moeilijk." Hij grinnikte om haar volgende woorden. "Dude die bijna elke maand wel iets breekt van botten, of dit keer wat het mijn bezem." Sarcastisch deed hij alsof hij nadacht, knikkend alsof hij het er mee eens was. "Geweldig voorbeeld."