Brains

Alice zat al een tijdje te leren in de bibliotheek. Nog steeds had ze moeite met wat runen herkennen en ook deze keer gebruikte ze het boek dat ze ooit eens vond in de bibliotheek opzoek naar iets leuks om te lezen. Ze keek eens om zich heen naar de andere leerlingen die vandaag gebruik maken van de bibliotheek om te leren. Ze herkende er niet echt iemand van en besluit zich weer te richten op haar huiswerk tot ze plots iemand hoort. “Ik snap er geen ene centimeter van,” alice kijkt op om te zien wie het was en ziet een jongen van slytherin een paar tafels verderop die gefrustreerd zijn boek dichtslaat en een hand Door zijn haren haalt. Ze er komt een glimlach op haar gezicht, ze snapte precies hoe hij zich voelt. Toen de jongen met zijn nagels op het boek begin te tikken vond ze dit best wel afleidend en staat op. Zelfverzekerder dan ze zich voelde stapte ze op de slytherin jongen af. 'Ik snap dat het frustrerend is als iets niet lukt.. maar wil je stoppen met tikken op je boek? Het leid me nogal af'
Ze hoopte maar dat hij niet al te boos reageert en bekijkt welk vak hij aan het leren is

De bruinharige jongen liet zijn ogen langzaam naar boven gaan tot deze de hare bereikte. Misschien moet je dan- wat wilde hij zeggen? Dat ze dan maar moest oprotten? Van binnen moest ze even lachen, typisch iets voor een slytherin boy... maar hij hield zich in, waarom? Ze had niet verwacht dat hij zich zou inhouden, vooral niet tegen een ravenclaw meisje als zijzelf. “Hoeveel weet je van Potions
Ze kijkt hem vragend aam, vroeg hij nou serieus... 'best veel, legt eraan welk gedeelte natuurlijk'. Ze dacht terug naar het huiswerk van potions en vroeg zich af of hij hetzelfde moest doen. Ze bekeek hem nog eens, ze kan zich niet herinneren hem eerder gezien te hebben. 'Waar heb je moeite mee?'

Hij sloeg zijn boek terug open en ze zag hem fronsen. “Hoe kan zo’n potion nou verschillend ruiken voor iedereen? En hoe krijgt iemand het voor elkaar om ze allemaal te onthouden,”
Okay, 2 vragen in 1 keer. "Je bent bezig met Amortentia?!! Het ruikt naar dat wat de persoon het meest aantrekkelijk vind." Maar waarom dat wist ze eigenlijk ook niet precies, hoe dat nou kan.. Daar is het magie voor. "bij mij ruikt het.." Daar hield ze op, het zou hem waarschijnlijk toch niks kunnen schelen, hij wil alleen zijn vakken halen. "Wat bij mij helpt om ze te onthouden is om te onthouden welke kleur een drank bijvoorbeeld heeft. En dan bij elke kleur een ezelsbruggetje maken met de ingrediënten.." Maar dat verschilt natuurlijk per persoon, of was dat niet wat hij bedoelde met onthouden.. "Als dit is wat je bedoelde met onthouden.. Maar dat is per persoon natuurlijk verschillend, hoe leer jij het makkelijkst?"

Toen ze begon over welke drank het was zag ze hem even fronsen, hij wist toch zeker wel welke drank hij moest leren.. “Bij jou ruikt het naar…?”. De vraag maakte dat ze opkeek van het boek en hem aankeek. "Je wilt weten waar het naar ruikt voor mij?". Ze dacht terug aan de dag dat ze de potion rook toen ze het klaslokaal inkwam. Het duurde voor haar even voor ze doorhad dat de geur van de potion kwam, zij zelf dacht dat het lokaal er gewoon naar rook. "Voor mij ruikt de potion naar boeken, zoals ze ruiken als je voor de eerste keer je nieuwe boek opent." Ze hield van die geur. Ze kijkt weg, normale mensen zouden iets van bloemen ruiken.. Gelukkig ging hij alweer in op haar andere vragen.
“En meestal ronduit stampen… Iets wat helaas niet heel snel gaat,” .
"Stampen is ook iets wat maar voor even werkt, en het moet dan ook wel te stampen zijn" Antwoord ze met een glimlach. “Al probeer ik inderdaad een eigen manier te vinden, maar dat werkt niet bij alles…”. Daar had hij zeker een punt, een eigen manier vinden is 1 ding, maar om dat bij elk vak toe te voegen is het 2e.
"Okay, laat me eens zien hoe je dit zou leren? ik zou aan de hand van jou leermethode kunnen kijken of ik je beter kan helpen"