Let's get something to drink (+Kaat)

Rudolf was al best vaak gepest geweest omdat hij altijd op een andere manier reageerde dan men gewoon was van een vijftienjarige. Het was duidelijk dat er mentaal iets mis met hem was. Waar anderen van zijn leeftijd in de puberteit begonnen te raken, wist hij niet eens wat iemand zoenen nu juist inhield en zou hij waarschijnlijk gewoon een kusje op iemands wang drukken als er gezegd werd dat hij die persoon moest zoenen. De term ‘relatie’ was iets dat hij ook niet echt kende, laat staan dat hij wist wat een vrouw en een man zoal deden als ze samen naar een slaapkamer gingen en onderweg om de zoveel tijd een kledingstuk uitzwierden. Net zoals een kind zou hij wegkijken als hij mensen zag zoenen, keek hij ook altijd weg terwijl hij duidelijk liet weten dat hij het gewoonweg ‘vies’ vond.

De jongen was met andere woorden raar en dat leek mensen een groen licht te geven om hem te duwen, te laten struikelen, zijn boeken uit zijn tas te halen en door de gangen te gooien. Ondanks het feit dat hij mentaal gezien veel weg had van een kind van vier, lukte het hem wel om te studeren en kreeg hij het meestal voor elkaar om op de meeste vakken net een voldoende te halen met de hulp van medestudenten. In principe was hij wel best slim, maar het was alsof zijn geest gewoonweg niet meewilde waardoor hij veel meer moeite moest doen dan ieder ander om het jaar door te raken. Ondanks dat hij meestal constant met zijn neus in zijn boeken zat (hij lijkt net een ravenclawer), had ook hij zo nu en dan een beetje vrije tijd nodig. Het eerste moment vrije tijd dat hij zichzelf gegeven had, was bij de open training van Quidditch en dat had resulteert in een gebroken pols en een heleboel schaafwonden en blauwe plekken.

Deze keer besloot hij om het allemaal wat rustiger aan te pakken. Hij had dus zijn mantel omgeslagen, had zijn kat onder zijn trui verborgen en was met zijn armen beschermend over zijn buik (en dus over de kat om de bobbel te verbergen) naar hogsmeade getrokken. Eenmaal buiten, had het beestje vanonder zijn trui vandaan gehaald en hield hij de kater met zijn rechterarm stevig tegen zich aangedrukt terwijl zijn linkerarm maar losjes om Snoopy heen hing. De kater bleef gewoon rustig in zijn armen hangen en spinde lichtjes terwijl zijn baasje in het rond keek en na een tijdje besloot om naar de three broomsticks te lopen. Rodulf was van plan geweest om alleen ergens te gaan zitten terwijl hij zijn gewaad wat over de kat heen drapeerde (het was al een tijdje geleden dat hij in de three broomsticks was geweest en hij kon zich niet meer herinneren of katten nu toegelaten waren of niet), maar een reactie van Snoopy zorgde ervoor dat zijn donkere kijkers naar een tafeltje gleden waar al iemand aanzat. Zijn gezicht leek helemaal op te lichten vanaf het moment dat hij de andere kat opmerkte en zonde rook maar iets tegen de eigenaresse van de kat te zeggen, liet hij zich op zijn knieën vallen en kroop hij bijna volledig onder tafel in een poging de ander kat aan te raken. In het proces had hij Snoopy losgelaten zodat hij niet geplet werd tussen hem en de vloer.

”Kittycat.” Ook aan zijn stem was te horen dat hij het geweldig vond dat er ook een andere kat aanwezig was. Alleen het feit dat het beestje niet naar hem toe leek te willen komen, was een teleurstelling. Hij had zeker geprobeerd om het beestje aan te raken, maar het enige dat zijn pogingen opleverden, was dat de kat ineens naar hem uithaalde en ervoor zorgde dat er lange krassen over zijn pols liepen. Tranen welden op in zijn ogen terwijl hij geschrokken onder de tafel vandaan kroop en teleurgesteld gewoon op de grond ging zitten terwijl hij zijn hand op zijn schoot legde. ”Bad kittycat.”