Het geweldigste aan de herfst vond Nyx toch wel het typische herfst weer. De regen die tegen de ramen tikte terwijl jij binnen zat onder het genot van een kopje thee en knisperend haardvuur. Wat natuurlijk ook bij de herfst hoorde waren sweaters. Sweaters en hoodies waar je helemaal in kon wegkruipen. Helaas beschikte Nyx niet over zo'n geliefde oversized sweater, maar daar had ze zo haar eigen oplossingen voor. Het bekende fenomeen waar meisjes de sweaters van hun vriendjes stelde was haar zeker bijgebleven, en toevallig had ze dan ook nog eens een vriendin die een stuk langer was dan zij. Ja, je voelt de bui al hangen.
In een roze, met kant versierde sweater en haar eigen, eeuwenoude joggingbroek vol gaten zat ze op het bed. Haar knieën waren opgetrokken tot haar borst en in haar hand hield ze een kop hete thee. Haar blik was gericht op een schoolboek dat voor haar voeten op het matras lag. Ja, het mindere van se herfst waren dan toch wel de griepjes en verkoudheden die heerste, en ook Nyx had nu iets onder de leden. Vandaar dat ze vandaag de lessen had besloten te skippen en in haar kamer maar wat verder te studeren. Niet dat ze dat heel erg vond.

Alison

De deur vloog open, maar Nyx was zo gefocust op haar boek dat ze het amper merkte. Haar vrije hand stak ze in de lucht als begroeting waarna ze een slok thee nam. Haar blik bleef op de teksten in haar boek gericht. "Yo," antwoordde ze met haar duidelijk grieperige stemmetje. Gek genoeg sprong Yuna niet op toen Alison's tas op het bed werd gesmeten. Rot beest, Nyx hoefde maar een pen op het bed te gooien en dat beest zou haar al aan flarde scheuren.
Ze keek op toen ze een hand op haar voorhoofd voelde. "Het eerste kan kloppen, het tweede is altijd al zo geweest." Antwoordde ze terwijl ze haar blik weer op het boek richtte. Ze wist niet waar die opmerking opeens vandaan kwam, gezien ze het feit dat ze zich had verstopt in de roze trui alweer was vergeten.

Het kwartje begon te vallen en haar blik verplaatste zich van het boek naar haar trui. Ohja, dat. Om eerlijk te zijn had ze daar niet eens zo opgelet. Ze wilde gewoon een grote, warme trui die naar Alison rook. Ach, alleen Alison zou haar zo zien. Als het daar bij bleef was het prima. "Ja hé, zelfs deze kleur rock ik."grapte ze voordat ze haar neus ophaalde. Ze kon de warmte die haar vriendin haar gaf wel waarderen. "Hmm nee, blijf maar doen wat je nu doet." antwoordde ze met een glimlach waarna ze haar hoofd op Alison's schouder legde en zich weer probeerde te focussen op haar boek.

In Alison's woorden zat wel een kern van waarheid. Nyx was een redelijk lui persoon als het ging om school, maar als ze eenmaal haar zin ergens op had gezet kon ze haast niet omgepraat worden. Ze had al enkele transfiguratie lessen gemist en de lessen dat ze er was ging het nou niet bepaald goed. "Maar ik loop al achter." jammerde ze. Ze wilde niet blijven zitten, dan zouden zij en Ali niet meer in hetzelfde jaar zitten. "Waar heb je dit vak überhaupt voor nodig. Waarom zou ik ooit een kikker in een theekop willen veranderen." Het sloeg allemaal helemaal nergens op.

Oké, Alison had weer eens gelijk. Ze kon nu wel met haar neus in de boeken blijven zitten maar of ze er iets van op zou steken was nog maar de vraag. Toen Alison haar zachtjes forceerde om te gaan liggen klapte ze haar boek dan ook maar dicht en legde deze naast zich neer. Op het moment dat haar hoofd het kussen raakte wreef ze even kort in haar ogen om daarna het haar dat in haar gezicht hing aan de kant de schuiven. Ziek zijn was gewoon Expulso. Ze miste lessen, trainingen, alles.
Haar blik viel op Alison. De blondine was wel erg aandoenlijk wanneer ze zich zo zorgzaam opstelde. Dat was ook nog een ding ja, ze moest Alison's lippen op de haarre ook missen. Of nouja, het kon wel, maar het zou een beetje sneu zijn als ze straks allebei ziek waren. Nee, dat deed ze haar vriendin liever niet aan.
Haar blik was inmiddels afgedreven naar het plafond waar ze een beetje afwezig naar staarde. Wanneer je ziek was had je altijd zoveel tijd om te piekeren over van alles. Iets wat je ook niet bepaald beter liet voelen of zo. Het geen waar ze nog het meest over piekerde was Alison's gedachten over de jongens hier op Hogwarts. Ze voelde zich af en toe best schuldig namelijk. Ze wist nog wel met hoeveel verhalen over verschillende jongens ze thuis kwam in het eerste, tweede en derde jaar. Ondanks dat ze er zelf mee instemde door deze relatie aan te gaan voelde het toch of ze een deel van Alison's vrijheid had afgepakt. En ondanks dat ze zich zo voelde, voelde ze ook nog een hoop jaloezie naar elke jongen die interesse in haar toonde, en wanneer het soms naar haar gevoel ook nog enigszins wederzijds leek te zijn.
De ruzie van enkele dagen geleden had wel wat met haar gedaan. Wat als ze binnenkort echt interesse in Nyx verloor? Besloot dat een meid toch niks voor haar was? Deze gedachten brachten haar ook terug naar de gedachten over haar geslacht. Ze had een jongen kunnen zijn nu als ze ervoor gevochten had. Kijk naar Laila, zo had zij ook kunnen zijn op dit moment. Haar familie was ook niet supportive geweest en toch, toch had zij het voor elkaar.
Met een zucht draaide ze zich op haar zij en probeerde deze gedachten los te laten. Kijk, dit soort dingen gebeurde dus niet als ze gewoon met haar lessen en trainingen bezig was.

De stem van Alison haalde haar uit haar gedachten en meteen verplaatste ze haar blik richting de blondine. Ze had in de eerste instantie niet eens doorgehad dat ze op het punt stond de kamer te verlaten. "Hm?" Antwoordde ze een beetje verward, voor ze besefte dat haar gedachten van net misschien makkelijk op haar gezicht te lezen waren geweest. "Oh, ja hoor." Het ging op zich ook wel goed, ze moest gewoon iets te doen hebben om haar van het gepieker weg te houden.
Ze pakte Alison's hand vast, haar blik nogsteeds op haar gericht. "..Wil je bij me komen liggen?" Vroeg ze vervolgens zachtjes. Alles zou vast al een stuk beter aanvoelen wanneer ze tegen haar vriendin aan zou kruipen.

Ze voelde zich al een stuk opgeluchter toen Alison bij haar kwam liggen en haar armen om haar heen sloeg. Ze moest wel even grinniken om haar opmerking. "Het mag nog steeds hoor, denk alleen niet dat je daarna zo blij zult zijn." grapte ze terug. Nee, nu was daar niet echt een geschikt moment voor tussen de hoestbuien door. Haar volgende woorden kwamen wel wat serieuzer bij haar binnen. Na het gepieker van net had ze moeite met dat te geloven, maar het was ten eerste niet eerlijk om dat voor Alison in te vullen, en ten tweede kwam dat waarschijnlijk gewoon doordat ze zelf dingen aan het over analyseren was. Nee, Alison was niet het persoon dat daarover zou liegen. "Ik ook van jou." zei ze zachtjes terug terwijl ze wat dichter tegen haar vriendin aan kroop en haar hand op de haarre legde.