So Wear your Poker face

Zijn meest recente confrontatie met Avery in de bibliotheek had hem toch wel aan het denken gezet. Herbology was inderdaad nooit zijn sterkste vak geweest, maar hij had ook de indruk dat hij over de zomer gewoon alles vergeten was. Daarom was hij onderweg naar de plek waar de meeste planten te vinden waren. Misschien kon hij daar even rondkijken, de plantjes inspecteren. Hij wist dat er ook praktijklessen werden gegeven, en dat de meeste groene dingetjes een handig bordje hadden met de naam en de bekendste of meest nuttige kenmerken. Daar zou hij hopelijk iets van opsteken, hoopte hij dan. Hij moest toch echt wel zijn kennis bijschaven, wilde hij niet meer belachelijk gemaakt worden door Avy. En slagen voor het vak, natuurlijk, dat was ook eventjes belangrijk..

Maar hij wist nu al dat hij zich nooit helemaal kon concentreren. Naar de les gaan en daar gefocust blijven was al een hele opgave, en nu was er helemaal niemand om te controleren of hij ook echt zijn best deed. Dus begon hij al gauw aan een soort onderzoek dat eigenlijk helemaal niet in de boeken beschreven stond. Hier en daar pokete hij een plant met zijn wand, om te zien wat voor reactie er zou uitkomen. Daar leek hij zich kostelijk mee te kunnen amuseren. Sommige plantjes krompen in elkaar, anderen leken wel te grommen en het laatste iets grotere exemplaar begon heen en weer te schommelen. Allemaal goed en wel, maar hij had helemaal niet door dat hij een toeschouwer had gekregen, die misschien net heel beschermend was tegenover plantjes als deze en zijn gedrag volledig zou afkeuren ofzo.
&Luca

Als alle lessen Herbology zo waren dat hij plantjes mocht gaan prikken met zijn toverstaf, dan zou hij misschien meer bij de les blijven met zijn aandacht. Het was nu niet dat het zo’n verschrikkelijk interessant vak was, dus dit soort ‘entertainment’ tussendoor zou hem tenminste attent houden. Maar goed, misschien was het niet zo gezond voor de plant in kwestie als hij 20 keer geprikt werd door een student. Hij als plant zou dat ook niet fijn vinden. Terwijl hij er mee bezig was, zag hij van uit zijn ooghoeken iets bewegen. Het was dat hij het al had geregistreerd, dat hij haar niet in duizend stukjes blies met een of andere spreuk. Nah, zo ver zou het ook niet gaan, maar toch. Hem doen schrikken kon vreemde en onprettige gevolgen hebben.

Maar nu kaatste hij gewoon haar glimlach terug, hetzij een beetje minder vrolijk misschien. "Hey!", Begroette ze hem enthousiast. Het was niet dat hij een groot probleem had met praten met een Gryffindor, maar haar energie was voor hem misschien net iets te overweldigend. Nu goed. Hij zou er het beste van maken. "Hoi", Zei hij daarom maar terug, wel een stuk rustiger dan haar maar niet echt minder vriendelijk. Allemaal een act, natuurlijk, maar dit was ook nuttig. Oefenen voor als hij het echt nodig had. "Ook alvast aan het voorbereiden op de praktijklessen?"