Time moves slowly --- Closed

“Waarom kan jij niet praten?” zei Olivia met een pruillipje en Skittles, haar ragdoll kater, keek haar met een verbaasde blik aan. De kater miauwde zachtjes, alsof hij daadwerkelijk antwoord gaf aan haar. Zachtjes tilde ze haar kat op en drukte een kus op zijn hoofd. Vervolgens zette ze hem op haar bed, waar hij een rondje maakte en lekker ging liggen, terwijl Olivia door de slaapkamer pareerde. “Waar is toch die sweater?” foeterde ze, terwijl ze haar koffer aan het doorzoeken was. Dit weekend mochten de leerlingen van Hogwarts naar Hogsmeade. Helaas kon Olivia er niet naar toe, ze had namelijk niet echt iemand om mee te gaan, dus had ze besloten dat ze lekker in de common room zou gaan genieten van wat chocola, een goed boek en de aanwezigheid van haar lievelingsdier: Skittles. Met haar handen in haar zij keek Olivia haar deel van de kamer rond. Bij het deel van Ione hoefde ze niet te zoeken, die had zeker haar sweater niet. Nogmaals keek ze in het rond en uiteindelijk vond ze hem. Met een glimlach liep ze naar de stoel, die bij haar bureautje stond. Daar had ze hem neergelegd. Vliegensvlug trok ze haar sweater aan, die goed paste bij haar lekkere jogginbroek en ze bond haar haren bij elkaar. Snel plukte ze Skittles van haar bed, en liep samen met haar boek en haar chocola naar the common room.

Daar bleek echter dat ze niet de enige was. Het was Alessandro, de ene helft van de Donato tweeling. Olivia vond het knap van zichzelf dat ze hem deze keer van zijn broer kon onderscheiden, als ze hen samen zag, raakte ze alleen maar in de war. Toch was het eerste dat aan hen opviel, dat ze heel erg lang waren. En daar kon Olivia, met haar één meter achtenzestig, toch echt niet tegen op! Met een brede glimlach keek ze naar hem. “Hoooooi!” groette ze hem enthousiast terug, en liep naar een bank, die er lekker warm en cozy uitzag, die vlak bij hem stond. “Mijn dag?” Eventjes dacht Olivia na. Eigenlijk had ze niet zo heel erg veel gedaan vandaag, maar het was niet een vervelende dag geweest. Olivia haalde nonchalant haar schouders op en lachte weer naar hem. “Gewoon…een beetje saai eigenlijk, ik heb niet zo heel erg veel gedaan. En de jouwe, moet je niet naar Hogsmeade?” vroeg Olivia nieuwsgierig. Ze ging op de bank zitten en legde haar boek op de salontafel, trok de chocola naar zich toe en zette Skittles naast haar op de bank.

“Kijk, Skittles, een maatje voor je!” zei ze enthousiast en gaf een aai over de bol van de kater, die naar de kat van Alessandro staarde. Uiteindelijk besloot Skittles dat het goed was, en sprong op de rand van de bank waar Olivia op zat en ging vlakbij haar hoofd liggen. Olivia haalde haar schouders op en drukte een kusje op het hoofdje van Skittles. Toen opende ze haar chocoladereep, en stopte een stuk in haar mond. “Wil je ook een stukje?” vroeg ze lief aan Alessandro.

Met een pruillipje schudde Olivia haar hoofd. “Dit is eigenlijk het leukste wat er vandaag gebeurd is.” Met een glimlach keek Olivia hem aan, en besefte eigenlijk dat het misschien nu wel klonk alsof ze het eigenlijk helemaal niet leuk vond. “O nee, ik bedoel dat ik dit gesprek wel degelijk leuk vind hoor, het klinkt misschien een beetje raar en….maar niet dat je denkt van…al weet ik natuurlijk niet wat je de- oké, ik ben awkward.” Lachend sloeg Olivia eventjes haar handen voor haar gezicht. Soms was ze zo’n sukkel. Als Alessandro haar een beetje zou kennen, zou hij weten dat ze het allemaal niet slecht bedoelde, dat ze gewoon een beetje een sukkeltje was af en toe. Met rode wangetjes luisterde verder naar hem, en al gauw maakte de geamuseerde blik plek voor een nieuwsgierige blik. Toen hij zei dat hij haar wel zou kunnen meenemen, lachte Olivia eventjes. “Weet je zeker dat je dat wilt?” zei ze toen, terwijl ze eventjes met een plukje van haar haren speelde “Sowieso zie ik er nu niet uit, dus moet je alsnog wachten.” Ze trok weer een pruillipje. Stiekem had ze best wel zin om naar Hogsmeade te gaan, maar Olivia wist niet of hij een grapje maakte of niet. Als Alessandro het echt meende, zou ze best wel mee willen gaan.

Alessandro vertelde verder over zijn kat en Olivia knikte. “Je hebt wel echt een prachtige kater” stelde Olivia vast “Skittles is net als ik, het maakt niet uit hoe lang ik je ken, hij stalkt je meteen.” Lachend keek Olivia even naar haar kater, die nieuwsgierig naar Alessandro en Serebro keek, maar nog steeds niet zeker wist of hij nou er naar toe mocht. Olivia lachte om de opmerking over haar chocola, en trok toen een nep-serieus gezicht. “Nou, kom het maar halen dan…je denkt toch niet dat ik helemaal op ga staan voor je?” Haar serieuze gezicht kon ze echter niet lang tot stand houden, lachend gooide ze haar hoofd eventjes naar achteren.

Olivia hees haar lichaam omhoog, kroop over de bank naar de kant waar zijn stoel zit, en brak een stukje van haar chocola af. Plagend hield ze de chocola eventjes voor zijn mond, maar stak het stukje chocola gauw in haar eigen mond. Zachtjes giechelde ze eventjes om haar grap. “Awh, sorry, ik plaag je” grinnikte ze zachtjes en brak nogmaals een stukje af, en hield het nu voor zijn mond. “Weet je waar we heel erg veel chocola kunnen kopen?” zei ze samenzweerderig “In Hogsmeade.”

Een fotootje van Skittles btw ;o dan heb je beetje een idee <3


Er werd progress gemaakt tussen de twee katers. Normaal waren katers nooit erg aardig naar elkaar, maar deze keer scheen het best goed te gaan. Skittles miauwde zachtjes toen de kat van Alessandro, Serebro, naast hem kwam liggen. Met een stralende blik keek Olivia van de twee katers naar Alessandro. “Are they bonding?” Ze kon echt smelten van Skittles, ze was gek op de kater. Vroeger was hij van haar ouders geweest, maar zodra Olivia in haar eerste jaar naar Hogwarts gegaan, was de kat depressief geworden. Dat klopte ook wel, want van alle familieleden, had Olivia het meeste contact met hem en was ze het meeste met de Ragdoll kater bezig. Olivia had hem op haar beurt natuurlijk ook verschrikkelijk gemist. Daarom was Skittles in de kerstvakantie van het eerste jaar met haar meegegaan naar Hogwarts, en ging hij eigenlijk overal met haar mee naar toe: terug naar huis, naar Hogwarts, het was een standaardreisje voor hem geworden. Het was een goede keuze om Skittles mee naar Hogwarts te nemen, de kater was net als zijn baasje bijna altijd lief tegen iedereen, net zoals hij aan Alessandro en Serebro liet zien op het moment.

Het voorstel om in Hogsmeade naar chocolade te gaan stoppen klonk Olivia als muziek in haar oren. Een twinkeling was in haar ogen zichtbaar. Ze glimlachte naar hem. “That sounds like a plan!” zei ze enthousiast en ze stond op. Haar boek, die tot nu toe onaangeraakt was gweest, pakte ze mee en gaf de rest van de chocolade aan hem. “Eet maar op, als we toch nog meer gaan kopen…?” grijnsde ze naar hem en ze liep richting de deur van the girls’ dorm. “Ik zie je zo oké, vijf minuutjes, ik ben zo terug.” Ze glimlachte nog een keertje naar hem en snelde de trap op naar the girls’ dorm. Zodra ze in de kamer was, ging ze zoeken. Lord, wat moest ze aan? Ze keek eventjes naar beneden, naar haar kleding op het moment. Een zwarte legging en een enorme trui, die veel te oversized was. Nee, daarin kon ze niet echt naar Hogsmeade, de mensen zagen haar daar al lopen. Ze ging op haar knieën zitten en opende haar hutkoffer, waarna ze door haar kleding zocht. Uiteindelijk viste ze er een trui uit, die niet té oversized was, en een skinny jeans. Nadat ze deze had aangetrokken, haalde ze eventjes haar mascaraborsteltje over haar wimpers en spoot ze wat parfum in haar nek. Goedkeurend keek ze in de spiegel, dit moest het wel doen.

Bijna huppelend holde ze weer naar beneden, en opende de deur naar the common room. Licht hijgend kwam ze weer bij Alessandro aan en glimlachte naar hem. “Ik heb me gehaast, zodat je niet te lang hoefde te wachten…” hijgde ze licht en sloeg eventjes wat haren uit haar gezicht. Eventjes verscheen er een bezorgde frons op haar gezicht. “Vind je broer het niet erg dan…dat je met mij gaat?”

Olivia had zich best wel gehaast. Alessandro had aangegeven dat hij het vervelend vond om zo lang op zijn broer te wachten, en Olivia wilde niet diegene zijn die hem nog langer liet wachten. Daarom was ze snel in een outfit geschoten, had Skittles nog een laatste aai over zijn bol gegeven en had zich toen bij Alessandro gevoegd. Een glimlach gleed over haar gezicht toen hij aangaf dat zijn broer het niet erg zou vinden als dat hij met haar gaf. Het laatste wat ze wilde doen was tussen de twee broers komen, de band tussen twee broers was namelijk heel erg belangrijk. “Waarom zou hij blij zijn dat hij van jou verlost is?” zei Olivia verontwaardigd “Je bent toch gewoon gezellig.” Ze grijnsde naar hem. “Nou, ik ben er klaar voor. Let’s go!”

[Topic uit]