Books

Met een licht ongeïnteresseerde blik pakte ze het boek beet wat ze uit de kast wilde, super fan van lezen was ze nooit geweest en zou ze waarschijnlijk nooit worden. Maar soms moest het wel, en zo'n moment was nu. Toen ze een snelle blik wierp naar het boek keurde ze deze ook goed, en vond ze het op deze manier wel genoeg.


First Charlie

Het was haast wonderlijk hoe vaak hij hier te vinden was, gegeven het feit dat hij eigenlijk nooit boeken gebruikte. Hij haalde zijn info uit de aantekeningen van anderen van de lessen, of uit zijn geheugen als hij eens in de les geweest was. Als het iets was wat hij niet kon weten vroeg hij Darce wel, of besloot uiteindelijk, met flinke tegenzin, alsnog naar de bieb te gaan. Zo ook nu, voor.. Welk vak ook alweer?

Het was lastig spul te moeten onthouden oke. Al helemaal als er random een leraar stond op de plek waar jij normaal je benen legde wanneer je in de stoel zat. Nu kon hij enkel normaal zitten, maar een beetje achterover wippen deed wonderen. Bovendien was het uitzicht prima, niemand kon hem wijsmaken dat Miss Mills niet trainde.

Toen ze eenmaal haar boeken had gepakt baande ze haar weg naar een tafel, ze had twee keuzes: naast haar collega gaan zitten, of naast Charlie Dalton. En gezien ze bijna niemand mocht, koos ze toch maar voor de student. Hij zal vast niet zomaar tegen haar gaan praten toch?

Zijn goede uitzicht verplaatste zich, en terwijl zijn blik het uitzicht langzaam volgde merkte de jongen op dat het in zijn eigen richting bewoog. Even trok hij verbaasd een wenkbrauw op, maar stak toen als groet zijn hand de lucht in. Like, dit was niet awkward at all. Wel jammer, aangezien zijn goede uitzicht weg was.

Met een licht verbaasde blik trok ze één wenkbrauw op toen Charlie naar haar zwaaide. "Tong kwijt?" Vroeg ze doodserieus voor ze haar blik even op hem richtte. Felle opmerkingen was misschien iets waar ze te goed in was, al had ze wel gehoord dat Charlie daar wel tegen kon.

De lerares trok een wenkbrauw op naar hem, en hij kon haar er niet om judgen want serieus zwaaien was awkward en zó niet zijn stijl. Vandaar dat hij even kwajongensachtig grijnsde en zijn hoofd schudde. "Dan had u het weeklagen van de meiden wel gehoord," Merkte hij droogjes op, zijn zoenkunsten de hemel in prijzende.

Ze rolde even met haar ogen om de opmerking van de jongens, typisch. En voorspelbaar. "Vast wel." Gaf ze sarcastisch toe. "Misschien moet jij je wat minder bezig houden met meiden. Je weet dat Gryffindor geen punten heeft?"

Hij grijnsde breed en ondeugend toen hij de opmerking van de professor hoorde, en streek even quasi-hautain zijn hand door zijn haar. "Ik kan toevallig heel goed multitasken," Merkte hij op, zijn hand nog in zijn haar en een zwoele zijlingse blik naar de lerares, die als flirtend kon worden beschouwd was het niet dat de pretlichtjes het te onserieus maakten. Zo zat hij nog toen er een extra meisje aan de tafel kwam zitten.

Zonder te verplaatsen of zijn houding te veranderen stak de jongen zijn andere hand naar haar op om te groeten. Het was een Ravenclaw, zesdejaars als hij het goed had. Haar vliegkunsten kende hij nog niet zo heel erg goed, maar daar zou hij nog wel achterkomen.

Oke, misschien wist hij nog niet zoveel over haar vliegkunsten, maar haar praatkunsten waren in topvorm. Het meisje besloot zijn hand als uitnodiging te zien om haar verhaal te vertellen. Niet dat dat erg was, hij maalde niet echt om de officiële stilte in bibliotheken, en bovendien had hij geen flauw benul wat die sport was waar het meisje het over had. "Soft..bal?" Probeerde hij, het woord herhalende en met een vragende uitdrukking.

Ondertussen stak hij opnieuw zijn hand op want een andere Ravenclaw had hen gejoind. Man, straks werd nog gedacht dat hij bijles kreeg ofzo. Al was dat onwaarschijnlijk, want hij had geen oude Runen. "Pfieuw," Merkte hij op bij het zien van de zware kost. "Jij liever dan ik," En glimlachte goedbedoeld naar het meisje. "En yes," Richtte hij zich weer tot Olivia, "De enige echte Quidditch Captain," Laat Nyx hem maar niet horen.