Doomed

Onderwerp: Doomed wo sep 14, 2016 9:37 pm

They kick the chair but we

we help tie the rope

De bibliotheek. Ja, dat las je goed. Bibliotheek, voor de mogelijke twijfelaars. Romeo was in de bibliotheek. Het was al een even groot mirakel als wanneer de zon geen schaduwen meer zou veroorzaken op de grond. Als er een plek was die hij echt verafschuwde, dan was het wel de bibliotheek. Hij kon er met al zijn verstand niet bij komen dat iemand hier vrijwillig heen zou gaan. Echt onmogelijk. En toch waren er zo’n mensen, die hun huiswerk zo perfect wilden maken dat ze er echt research voor gingen doen. Op een plek waar de prehistorie in de lucht leek te hangen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je er de hele tijd zo stil mogelijk moest zijn. Nope, als het aan hem lag, ontweek hij deze plek zo lang hij maar kon.

Echt lang hield hij het niet vol tho, het was de eerste lesweek en hij snapte nu al een paar woorden en termen niet. Kwam vast omdat hij het vorige schooljaar een groot deel had gemist omdat zijn moeder hem persé thuis wou hebben. Nu goed, hij wilde die achterstand niet nog groter maken, hij wou immers ook niet de schuld krijgen van het feit dat er punten van hun huis werden afgetrokken. Daarom stond hij in de eerder beschreven verschrikking van een kamer. Hij bereidde zich al voor op uren aan pure saaiheid, tot hij iets zag dat het wel eventjes interessanter kon maken. Stil ging hij achter Avery staan, keek even over haar schouder mee en boog zich toen subtiel voorover. ”Jezelf nu al in de problemen gewerkt, hmm? Is dit strafwerk”, Zei hij plots uit het niks. Hij griste het papier weg en probeerde haar handschrift te ontcijferen. ”Niet zo netjes hoor, als je ’t mij vraagt”, Grijnsde hij plagend, wapperde eens overdreven met het blad voor haar neus.
&Avery

Onderwerp: Re: Doomed wo sep 14, 2016 9:52 pm

Avery Campbell

17 ♛ Hufflepuff ♛ Gay af ♛ Muggleborn

Er waren heel wat mensen die hun neus ophaalde bij het woord bibliotheek, maar zij was hier niet één van. Om heel eerlijk te zijn vond ze het zelfs best interessant allemaal, maar om dat toe te geven ging haar ook wel weer wat te ver. Maar ze was hier niet enkel gekomen om haar kennis te verbreden, of nou ja, in zekere zin wel. Ze was hier niet om haar kennis vrijwillig te verbreden was beter geformuleerd. Het was niet zo dat ze straf gekregen had, maar ze liep ondertussen een beetje achter. Ze maakte nooit haar huiswerk zo stipt en dat begon ze nu, na een paar weken, te merken ook. Eigen schuld zou je kunnen zeggen, maar welke gek maakte nu al zijn huiswerk? Oké oké, ze zou er vast wel een paar kunnen opnoemen, maar ze kon er in ieder geval meer opnoemen die haar huiswerk meer lieten zitten zoals zij.
Maar nu moest ze er toch maar aan geloven. Het was toch geen mooi weer vandaag, en echt iets doen was ze toch niet van plan. Ze had ook genoeg tijd om dingen te gaan doen, want het was zaterdag. Tijd genoeg... Als je niet afgeleid werd. Ze zat net ongeveer tien minuten te pennen - samenvattingen maken werkte het beste, was haar verteld, en op het moment zat ze netjes plantjes over te tekenen vanuit haar boek en een beknopte samenvatting eronder te schrijven - toen ze opeens een stem achter haar hoorde. Haar pen schoot geschrokken uit en ze draaide zich met een ruk om, om alleen maar in het bekende gezicht van Romeo te kijken. Godsamme. Haar ademhaling was drie keer zo snel geworden, en ze moest nog wat van de schrik bijkomen toen hij het papier onder haar handen vandaan griste. Echter kwam er toen een halve grijns op haar gezicht en sloeg ze haar armen over elkaar. "Strafwerk? Sorry hoor, maar ik ben niet zo'n snotjoch als jij." beantwoordde ze lachend en trok haar neus op, om de term 'snotjoch' plagend te verduidelijken. "Nou zeg, mijn handschrift is prima. Ik kan het lezen en daar gaat het om." beantwoordde ze en pakte het woest wapperende schrift weer terug. "Het is niet alsof die van jou mooier is," voegde ze hier nog aan toe en gaf hem een plagend duwtje met haar schouder naar achteren - hij stond immers nog achter haar stoel - in zijn buik. Pff.

Onderwerp: Re: Doomed wo sep 14, 2016 10:10 pm

They kick the chair but we

we help tie the rope

Dit soort kleine verrassingsaanvallen waren gewoon de beste. Nooit zou hij er aan denken om het fysiek te maken tho. Straks kreeg zij het idee dat ze hem hetzelfde mocht flikken en dat zou nog eens helemaal fout kunnen aflopen. Maar daar probeerde hij nu niet aan te denken, de situatie was te grappig en hij kon het niet laten om zachtjes te lachen om haar geschrokken reactie. Haar ademhaling ging heel gejaagd, hij zag de schrik in haar ogen. Heerlijk. Hij bedoelde er niks gemeen mee tho, hij was niet zo iemand die andere mensen ging pesten om het house waar ze in zaten. Oh wacht, jawel. Hij was eigenlijk wel zo’n knul die het af en toe in moest wrijven hoe superieur zijn house wel niet was in tegenstelling tot de andere. En dan zeker bij Hufflepuffers.

Maar Avery was in zijn ogen geen Hufflepuffje, bij haar trok hij die conclusie gewoon niet. Ze was gewoon zijn beste vriendin, dat was alles. Die beste vriendin beledigde hem nu wel diep tho. "Strafwerk? Sorry hoor, maar ik ben niet zo'n snotjoch als jij." Zei ze lachend. Romeo draaide even opvallend met zijn ogen. "Zegt degene met het onleesbare handschrift", Plaagde hij terug. "Nou zeg, mijn handschrift is prima. Ik kan het lezen en daar gaat het om." Zei ze, en ze snatchte het blad papier terug als een ware self-proclaimed Queen een weave zou snatchen. "Het is niet alsof die van jou mooier is," Voegde ze er nog aan toe, gaf hem een zachte stoot in zijn buik met haar schouder.

Romeo lachte nog even na, negeerde alle blikken in de kamer en plofte naast haar neer. ”Jazeker wel, waarom zou je daar aan twijfelen?” Zei hij, redelijk uit de hoogte, al was het maar een toneeltje. Net zoals zijn omgang met de meeste mensen tho, maar bij haar was het wel anders. ”Alles aan mij is perfect”, Deed hij er nog een schepje bovenop, keek haar uitdagend aan, om te zien of ze er tegen in zou gaan.

Onderwerp: Re: Doomed wo sep 14, 2016 10:47 pm

Avery Campbell

17 ♛ Hufflepuff ♛ Gay af ♛ Muggleborn

Ze kon haar hart nog steeds hard voelen bonken, maar ze had de controle over haar ademhaling in ieder geval weer terug. Haar armen - die voor de helft zichtbaar waren, de lichtgele hufflepuff sweater die ze aangetrokken had was eigenlijk wat te warm, maar hij zat zo lekker - waren boos over elkaar geslagen, maar op haar gezicht was een grote glimlach te zien die ze niet onderdrukken kon. Hoewel hij een echt snotjoch kon zijn, was hij ook haar beste vriend, en bovendien was ze dit soort streken onderhand wel gewend ook. Toen hij haar handschrift echter beledigde, opende ze haar mond in een o-vorm ter belediging en schudde haar hoofd. "Pfff, alsof die van jouw zoveel mooier is," kaatste ze terug en grijnsde. Romeo plofte naast haar neer en automatisch draaide ze richting hem toe, legde haar arm op de stoelleuning en ging wat verder onderuit gezakt zitten, zodat ze hem goed aankijken kon. Haar benen legde ze vervolgens lekker op die van hem neer om zo prinsheerlijk te gaan zitten. Toen hij echter opmerkte dat alles aan hem perfect was, liet ze een sarcastisch lachje horen. "Oh ja, zeer duidelijk!" zei ze in een hoog, kakkerig toontje en hief haar hand op, waarbij ze haar pink hoog de lucht in stak. Ze verplaatste haar benen lichtjes, en kreeg toen een heel erg evil plan. Oh god, zou ze? Ze snickerde lichtjes onder haar breath maar liet verder niets merken, enkel verplaatste ze haar benen opnieuw een beetje, ietsje meer omhoog. Langzaam bij beetje, heel subtiel als hun gesprek verder zou gaan zou ze daar uitkomen. Payback, bitch.

Onderwerp: Re: Doomed wo sep 14, 2016 11:02 pm

They kick the chair but we

we help tie the rope

Haar boosheid was echt aandoenlijk, hij keek er natuurlijk ook gewoon los doorheen, want op hem kon ze lekker nooit boos worden. En haar toneeltjes waren nu toch wel iets sneller te doorzien dan de zijne. Het maakte de hele situatie toch wel nog iets grappiger. Hij zag al mensen zijn richting uit kijken, waarschijnlijk omdat hij te veel lawaai aan het maken was. Of omdat een Slytherin guy naast een Hufflepuff chick ging zitten. Niet dat hij zich er iets van zou aantrekken. En iedereen die er commentaar op had, zou hij eventjes snel op andere gedachten brengen. Op zijn eigen Romeo manier dan, en daar wou je liever niet mee te maken krijgen.

Zij had mooi wel geluk dat ze beste vrienden waren, anders had hij haar opmerking nooit gepikt. "Oh ja, zeer duidelijk!" Zei ze spottend, en hij zuchtte even theatraal. "Je kunt kunst gewoon niet waarderen als het voor je neus zit", Zei hij, schudde ondertussen afkeurend met zijn hoofd alsof ze de grootste misdaad ooit had begaan. ”Ik daarentegen, kunstcriticus, als ik het mag zeggen..” Hij draaide het papier weer naar zich om en tikte even op de wel heel mooi getekende plantjes. ”Prachtig hoor, echt”, Complimenteerde hij met zo’n pokerface dat ze misschien nog zou geloven dat hij het meende.

Onderwerp: Re: Doomed za sep 17, 2016 3:19 pm

Dat mensen hun kant op keken deed haar eigenlijk vrij weinig. Ze was toch wel gewend dat ze nagekeken werden. De reden was meestal omdat het gewoon onwaarschijnlijk was, dat een Hufflepuff en Slytherin zo goed met elkaar omgingen. Dit gecombineerd met het hoge niveau geluid dat ze maakten, resulteerde in een nogal groot aantal mensen die naar hen keken als ze langskwamen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat Romeo een stuk was, en altijd menig mens wel deed doen omkijken. Alleen maar omdat ze niet op jongens viel betekende niet dat ze dit niet door had, en bovendien hoorde ze hem zelfs wel is voorkomen in gesprekken in de common room.
Toen hij opmerkte dat ze de kunst gewoon niet waarderen kon, liet ze een scoff horen. "Weet je, ik ben het helemaal met je eens. Het menselijk lichaam is kunst. Maar om nou te zeggen dat die van jou erboven uitsteekt? Nah," merkte ze half grijnzend op (jawel hoor Alexander James is kunst). Toen hij haar tekeningen complimenteerde, sloeg ze haar armen over elkaar. "Die zijn gewoon mooi hoor," verdedigde ze haar tekenkunsten, en eigenlijk vond ze dat ze nog best goed gelukt waren; je kon in ieder geval zien welke plant welke was. "Dat jij nou zo slecht bent in Herbology kan ik niets aan doen." zei ze plagend en haalde haar hand kort over haar kortgeschoren haar heen, een trekje die ze om het uur wel deed.

Onderwerp: Re: Doomed za sep 17, 2016 3:37 pm

They kick the chair but we

we help tie the rope

Natuurlijk moest ze weer lachen. Op zo’n heel sarcastische manier. Please. "Weet je, ik ben het helemaal met je eens. Het menselijk lichaam is kunst. Maar om nou te zeggen dat die van jou erboven uitsteekt? Nah," Grijnsde ze, en hij zuchtte even theatraal. "En wie of wat steekt daar dan wel boven uit, volgens jou? Er moet toch iemand de beste zijn?" Vroeg hij met een plagend grijnsje. Fantastische manier om even uit te zoeken of ze hier nog ergens een crush had rondlopen of niet. Dat het om een meisje zou gaan, wist hij al lang. Maar dat was net heel chill, vond hij dan. Konden ze samen ergens verstopt in de bosjes meiden loeren. Met zo’n plant op hun hoofd en verrekijker in de hand en alles.

Over planten gesproken. Als de ware criticus die hij was, beoordeelde hij even haar tekenkunsten. "Die zijn gewoon mooi hoor," Schoot ze natuurlijk meteen in de verdediging. "Dat jij nou zo slecht bent in Herbology kan ik niets aan doen." Plaagde ze. "Wat ben je weer genereus met je complimenten vandaag", Merkte hij op, legde zijn hand op zijn borst en deed alsof hij een traantje weg veegde. "Ik ben net heel goed in Herbology", Zei hij toen, opnieuw weer zijn zelfzekere zelve wezend. Hij tikte op de eerste plant die ze had getekend. "Kijk, dit is een plant," Hij tikte op de volgende. "en dit ook," Vervolgens tikte hij op het laatste figuurtje. "en dit duidelijk niet", Grijnsde hij breed, al was het natuurlijk wel een plantje, maar hé.. Dan moest ze maar duidelijker tekenen.

Onderwerp: Re: Doomed di sep 20, 2016 12:29 am

De vraag die hij haar stelde deed haar doen grijzen. Dat hij zat te vissen naar potentiële crushes had ze wel door, maar om heel eerlijk te zijn was haar leven nogal saai atm en was er niemand die ze in het oog had. Dus schudde ze haar hoofd en plaatste haar hand dramatisch op haar hart. "Oh Romeo, oh Romeo, ik heb niemand op het oogeo." rijmde ze plagend, haar stem kakkerig en duidelijk overdreven hoog. Alsof het een waar drama was dat ze eventjes een break kreeg van al die problemen die een relatie met zich meebracht. Bovendien was ze zelf ook niet blij met het feit dat ze niet op jongens viel maar op meisjes. Het was fout, zo was haar dat altijd aangeleerd. Haar moeder was een strenge christen en dit scheen erg door bij Avery thuis. Ze mocht van geluk spreken dat moederlief het had aangedurfd om haar naar een school voor hekserij te sturen, want normaal gesproken zou dit allang over de grens gegaan zijn. Maar het was altijd beter dan haar vader, die hen simpelweg verlaten had toen ze ongeveer acht geweest was voor een andere vrouw. Bij de gedachte hieraan ging haar humeur een stuk naar beneden, dus probeerde ze zich op Romeo te concentreren, iemand op wie ze tenminste wel altijd kon rekenen.
Toen hij echter haar tekenskills begon te bekritiseren, sloeg ze quasi beledigt haar armen over elkaar, nadat ze de gele mouwen van de sweater weer omhooggevallen geschoven had nadat ze koppig naar beneden gezakt waren. Eigenlijk was haar trotse hufflepuff sweater twee maten te groot, maar dat maakte haar werkelijk niets uit. Sterker nog, ze vond het juist wel chill, zo oversized. Om het dramatische gedrag van Romeinse grinnikte ze zacht. "Nee, jij bent zo aardig nu," beantwoordde ze grijnzend. Toen haar beste vriend opmerkte dat hij een ster was in Herbology trok ze beide wenkbrauwen naar hem op. "Oh, is dat zo?" vroeg ze op een uitdagende (niet flirtend maar gewoon uitdagen challenging hangt je snapt me wel) manier. Natuurlijk moest Romeo nu zijn skills laten zien en dat was ook precies wat hij deed, al was het amper skills te noemen. Plant en plant? Wat een kennis jongens! "Wauw, ik kan inderdaad je intelligentie opmerken." zei ze en stak haar tong uit. "Dat," begon ze matter-of-factly, "Is nou Devil's Snare. En nee dat zijn hele dikke wortels, natuurlijk ziet het er niet uit als een plant." ze keek hem lichtelijk triomfantelijk aan. Haar verslaan met plantenkennis zou een hele opgave voor hem worden.

Onderwerp: Re: Doomed di sep 20, 2016 10:13 am

They kick the chair but we

we help tie the rope

Het hele samen-chicks-gluren-plan zou alleen nog even on hold moeten blijven. Waar hij het dan weer normaal vond dat iemand op hetzelfde geslacht kon vallen, had zij er iets meer problemen mee. Maar hij snapte wel waarom. Het was aan de hand van grapjes als deze dat hij probeerde door te dringen bij haar dat ze zich nergens om moest schamen. Gevoelens kon ze toch niet forceren en daar zou ze zich uiteindelijk bij neer moeten leggen. Tot dat moment zou hij maar doen waar hij het beste in was; voor afleiding spelen en hopen dat ze zich toch wel safe voelde met haar geheim in zijn buurt. Ondertussen moest ze natuurlijk weer heel dramatisch reageren op zijn vraag. ”Oh Romeo, oh Romeo, ik heb niemand op het oogeo." Zei ze, alsof ze Shakespeare aan het voordragen was. De jongen zuchtte en rolde met zijn ogen. ”Rijmen is niet je sterkste kant hé”, Grijnsde hij toen, gaf haar speels een duw tegen haar schouder, ergens nog hopend dat ze van haar stoel zou vallen ofzo.

Waar zij niet echt een pro was in rijmen, was hij niet zo’n pro in Herbology. Toch kon hij het niet laten om zijn kennis een beetje tentoon te spreiden, al was alles toch maar gewoon bluf. "Wauw, ik kan inderdaad je intelligentie opmerken." Ze stak haar tong naar hem uit. "Dat," Zei ze toen, duidelijk pratend over het laatste plantje, "Is nou Devil's Snare. En nee dat zijn hele dikke wortels, natuurlijk ziet het er niet uit als een plant." Ze keek hem aan alsof hij haar nu een of andere medaille zou geven. Hij snoof alleen geamuseerd. "Ik denk dat jij vanaf nu mijn huiswerk mag maken, eigenlijk", Grijnsde hij scheef. "Je bent er toch zoveel beter in dan mij", Vervolgde hij. ”Dan kan je jezelf ook eens nuttig maken”, Knipoogde hij plagend. Yup, ze kon zoveel opscheppen met haar kennis als ze wou, hij zou toch altijd een opmerking voor d’r klaar hebben ghehe.

Onderwerp: Re: Doomed di sep 20, 2016 10:35 pm

take me home

where i belong, i can't take it anymore

Natuurlijk moest hij wat op haar prachtige rijm aan te merken hebben, en ze sloeg haar armen over elkaar. Pff. Shakespeare was niets vergeleken met wat zij net uit haar mouw had weten te schudden! "Je bent gewoon jaloers, omdat je dit geweldige talent niet hebt." grijnsde ze en trok haar wenkbrauw op. Toen ze een duw tegen haar schouder kreeg keek ze niet-impressed op. Wilde hij hier nu echt iets mee bereiken? Ze grinnikte zacht om zijn efforts die teniet gingen, en keek hem toen echter vragend aan. "En jij dan? Niet ergens een chick gespot die je leuk lijkt?" Ja, als hij het van haar wilde weten, werd deze nieuwsgierigheid natuurlijk beantwoord. Kort gleed haar blik naar haar schrift die nog open lag, en ze zou willen dat ze dit niet gedaan had, want hier zou hun gesprek vervolgens voor een lange tijd over gaan.

Hij begon opmerkingen over de planten in haar schrift te maken, die ze zojuist heel netjes en ijverig in haar schrift had opgeschreven. Ze vond studeren dan misschien niet het geweldigste op aarde, maar als ze eenmaal bezig was, wilde ze het ook zo goed mogelijk doen. Zat in haar hufflepuff karakter. Vandaar dat de plantjes ook allemaal on spot waren en je ze makkelijk herkennen kon. Maar Romeo was nou eenmaal niet de beste in Herbology en wist ze niet te onderscheiden, en kon enkel 'plant', 'plant' en 'geen plant' opnoemen. Ze gaf hem een zacht, sarcastisch applausje - want hé, ze waren nog steeds in de bibliotheek en de meesten raakten hier nogal snel geïrriteerd om geluid - en vertelde hem toen dat het Devil's Snare was. Herbology was misschien het enige vak waar ze beter in was dan Romeo, want om heel eerlijk te zijn was ze gewoon niet al te goed. Dus ze was allang blij dat ze dit ene ding kreeg waar ze in uitblinken kon.

Dat ze nu zijn huiswerk moest maken, vond ze niet zo'n goed plan. "Doe 't lekker zelf," zei ze grijnzend. "Oh, kan ik mezelf dan pas nuttig maken? Ik weet niet hoor, maar volgens mij was ik degene die hier al de hele tijd aan het studeren was!" zei ze en gaf hem nu een zachte schop met haar voet, die al de hele tijd op zijn schoot gelegen had, net naast kleine Romeo. "Pas maar op hoor, voordat ik je echt pijn doe," maar ze knipoogde er gelijk bij, zodat hij er zeker van kon zijn dat ze het niet zou doen. Echt pijn doen zou ze hem nooit doen, nooit. Want ze wist dat hij daar al genoeg van kreeg.

### , tagged , notes , whatever , ♥ jadeite

Onderwerp: Re: Doomed di sep 20, 2016 11:52 pm

They kick the chair but we

we help tie the rope

Had Avery over de zomervakantie een cursus rijmen voor dummies gevolgd? God, hij hoopte van niet. Anders zou ze die ‘kunsten’ van haar nog vaker willen tentoon spreiden en guess wie daar dan slachtoffer van zou worden. Bitch u guessed it. "Je bent gewoon jaloers, omdat je dit geweldige talent niet hebt." Grijnsde ze. Hij kuchte een enkele keer, gaf haar toen een speelse duw. "En jij dan? Niet ergens een chick gespot die je leuk lijkt?" Kaatste ze terug. Hé, wacht, hij had hier het alleenrecht op vragen stellen hoor?? "Please, als je mij weet te vertellen waar ik die zou kunnen vinden, ik hoor het graag", Grapte hij. Nah, relaties waren sowieso niet aan hem besteed. Het onophoudelijk handje vasthouden knuffelen op de bank, hij zou er letterlijk gek van worden en dat wist ze waarschijnlijk even goed als hij.

Dus dan moest hij al zijn frustraties maar op haar uitwerken. Niet op die manier, omygod, alsjeblieft. Hij had het natuurlijk over het feit dat iemand slachtoffer moest worden van zijn plagerijen. Of zijn huiswerk moest maken voor hem, duh. Al leek hij deze keer ook geen geluk te hebben. "Doe 't lekker zelf," Grijnsde ze. "Oh, kan ik mezelf dan pas nuttig maken? Ik weet niet hoor, maar volgens mij was ik degene die hier al de hele tijd aan het studeren was!" Bracht ze tegen hem in. Voor hij er iets op kon zeggen, gaf ze hem met haar voet een tik in een nogal gevoelige zone. Gelukkig was het niet hard. "Hey", Protesteerde hij, schoof een beetje achteruit zodat haar voet terug richting zijn knie gleed. "Pas maar op hoor, voordat ik je echt pijn doe," Knipoogde ze. Hij snoof eventjes, keek haar uitdagend aan. "Durf je niet", Grijnsde hij. "Want ik pak je terug hoor", Waarschuwde hij, maar op geen enkele manier bedoelde hij dat agressief. Nooit bij haar.

Onderwerp: Re: Doomed wo sep 21, 2016 3:22 pm

take me home

where i belong, i can't take it anymore

Weet je, als hij haar prachtige rijmen zo verschrikkelijk vond, moest ze het misschien maar wat vaker doen. Zou hij de kunst misschien leren appreciëren, want werkelijk, het was kunst. Dit liet ze ook duidelijk aan hem merken, want zo werkte het nou eenmaal tussen hen. Altijd was het een strijd wie er de beste was tussen hen. Oké, niet altijd, maar most of the time zeker wel. En stiekem genoot ze er van. Bij andere mensen had ze het zeker niet leuk gevonden, maar Romeo kon heel wat maken bij haar, en het zou hem nogal veel moeite kosten wilde hij haar werkelijk boos maken.
Toen ze vroeg of hij nog een crush ergens vandaan gevist had, of in ieder geval een mooi meisje gezien had, wimpelde hij dit enkel af en ze zuchtte licht teleurgesteld, waarbij ze hem met een overdreven pout aankeek. Saai. "Is er ook niet gewoon een knap iemand? Iemand waar je het warm rondom krijgt? Naast mij natuurlijk." het laatste werd vergezeld met een grijns en hevig wenkbrauwgewiebel. "We weten allebei dat je stiekem in mijn pants wilt, Rooms, je hoeft het niet te ontkennen." voegde ze hier nog plagend aan toe. Imagine, oh god. Nee bedankt, dat ging haar ook wel weer in stapje te ver hoor. Kijk, ze zou veel voor hem doen, maar hem helpen met zijn pleasures? Daar zou ze eerst Amortentia voor moeten nemen of zo (love-drug reference??? i think so tututuu).

Toen hij een opmerking maakte over dat zij zijn huiswerk maar maken moest, schudde ze 'teleurgesteld' met haar hoofd. Als hij dit jaar wilde halen moest hij toch iets zelf doen. Mooi niet dat ze dit huiswerk voor hem ging doen. Kijk, als hij hulp nodig had zou ze hem met alle liefde (en vast eerst ook wel onder licht protest) helpen. Maar het helemaal voor hem doen? Dacht het niet! Bovendien zei hij nu ook dat ze zich dan pas nuttig kon maken, en dat was gewoon dikke bullshit. Pfff. Quasi verontwaardigd gaf ze hem een zachte schop, lekker dichtbij kleine Romeo maar niet dat ze hem echt raakte of zo. Bij zijn opmerking, dat hij haar terug zou pakken, schoot haar wenkbrauw in de lucht. "Ik zei toch dat je in mijn pants wilde, God Romeo, je maakt het echt te duidelijk hoor. Nooit gehoord van subtiel zijn?" ze grijnste breed om haar eigen opmerking, want tbh was hij gewoon goed, hehe.

### , tagged , notes , whatever , ♥ jadeite

Onderwerp: Re: Doomed wo sep 21, 2016 7:58 pm

They kick the chair but we

we help tie the rope

Wel heel typisch weer dat dit gesprek gevoerd werd aan het begin van het schooljaar. Alsof er ineens op magische wijze (hallo het was nu ook weer niet dat ze op een magische school zaten toch??) een nieuwe hotte chick zou verschijnen in zijn afdeling. De meeste gezichten kende hij nu toch wel al en ja de eerstejaars waren sowieso een no-go zone. "Is er ook niet gewoon een knap iemand? Iemand waar je het warm rondom krijgt? Naast mij natuurlijk." Vroeg ze met een overdreven brede grijns. "Nee, onmogelijk hoor", Zei hij, keek even met zijn best gefakete verliefde blik naar haar. Right, stop daar, dit ging te ver. Alhoewel zij er natuurlijk weer een schepje bovenop moest doen. "We weten allebei dat je stiekem in mijn pants wilt, Rooms, je hoeft het niet te ontkennen." Plaagde ze. Hij cringede nog net niet zichtbaar. Misschien als hij gedrogeerd was, maar dan nog. Om haar hoop maar te killen (ahum), knipte hij in zijn vingers. "Omygod, ik weet iemand", Zei hij triomfantelijk. "Ik zag vanmorgen iemand en waaauw, ik moet zeggen.. Wauw", Hij stak zijn hand op met zijn wijsvinger tegen zijn duim in de vorm van een rondje. ”Ik zag h’m toen ik in de spiegel keek”, Grijnsde hij, schoot vervolgens half in de lach om zijn eigen humor (wel typisch weer) en hield zijn hand tegen zijn mond om het geluid wat te dempen.

Genoeg grapjes voor vandaag, want de humor zakte weer ver onder nul en hun kennende zou die ook blijven zakken. Maar Avy leek het niet te kunnen loslaten. Ze had hem een soort van halve schop slash tik gegeven in zijn wel erg private zone. En dan was hij degene die interesse had voor haar zaakjes? Hah! Zijn woorden werden blijkbaar dubbelzinnig opgevat. "Ik zei toch dat je in mijn pants wilde, God Romeo, je maakt het echt te duidelijk hoor. Nooit gehoord van subtiel zijn?" Grijnsde ze breed. De jongen hield zijn gezicht zo serieus mogelijk en rolde met zijn ogen. "Subtiel zijn bij jou werkt niet, ik probeer al freaking zes jaar in je pants te raken maar je snapt m'n hints niet", Zei hij op een erg zeurende stem. ”Je hebt me gewoon zo extreem gefriendzoned dat je 't zelf niet merkt”, Vervolgde hij met een :c-uitdrukking op zijn gezicht, al hield hij die niet vol en schoot hij weer in de lach. Eerlijk, als ze niet algauw de bib uit werden gezet, snapte hij het ook niet meer hoor.

Onderwerp: Re: Doomed do sep 22, 2016 7:38 pm

take me home

where i belong, i can't take it anymore

Stiekem ging ze stuk van binnen, maar ze hield haar gezicht strak toen ze zei dat hij wel wat met haar wilde hebben. Toen opeens begon hij toch over iemand, en nieuwsgierig keek ze hem aan. Had ze toch iets weten los te wrikken bij hem? Maar nee hoor, het ging natuurlijk over de grote romanticus zelf. Ze grinnikte kort, want hé, het was tbh toch wel grappig. Ze schudde haar hoofd en zuchtte. "Wat zijn we toch weer saai. Moeten we echt maar samen trouwen als we niemand vinden!" het laatste was natuurlijk een joke, want ze wist niet of ze zo vaak om hem heen wilde hangen (ik jank trish x romeo toekomst ding?? ok).

Toen de jongen opmerkte dat hij haar wel terug zou pakken zag ze natuurlijk haar kans schoon. Hé, als je een opportunity heb dan laat je hem toch niet lopen? Opnieuw begon ze over het feit dat hij toch echt wel seks met haar wilde hebben, en het wel wat minder duidelijk maken mocht. Dit keer speelde hij mee en ze moest een grijns onderdrukken, al lukte dit niet helemaal en schoot haar mondhoek licht omhoog. "Wat?" zei ze dramatisch, en sloeg haar hand overdreven over haar mond. "Al die tijd..." vervolgde ze, al wist ze dat ze het niet lang meer vol kon houden om haar lachen in te houden. "Waarom zei je dat niet eerder, oh lieve Romeo? Ik wil jou al jaaaaren!" hierna kwam ze snel overeind, en boog zich vervolgens extra langzaam naar voren waarbij ze tegelijkertijd haar lippen tuitte... En vervolgens niks deed, maar afwachtte wat zijn plan was. Hij moest wel opschieten, want anders schoot ze in lachen uit. Hun vriendschap was echt serieus goals, en dit waren de momenten waarop ze dankbaar was dat eigenlijk gewoon niets meer awkward of gek was tussen hen.

### , tagged , notes , whatever , ♥ jadeite

Onderwerp: Re: Doomed do sep 22, 2016 9:22 pm

They kick the chair but we

we help tie the rope

Soms leek zijn humor echt uit een boek te komen met alleen maar voorbeelden van hoe humor niet hoorde te zijn. Maar hij vond het grappig, en zij sowieso ook. Al probeerden ze nu allebei hun lach in te houden, het gesprek was net geweldig omdat ze beiden hun best deden om serieus te blijven. Hoe langer ze door gingen hoe moeilijker hij het kreeg tho. Het was bijna onmogelijk om naar d’r te kijken en niet in de lach te schieten terwijl zij hetzelfde deed. Haar gezicht vertrok op zo’n gekke manier terwijl ze zichzelf in probeerde te houden. "Wat zijn we toch weer saai. Moeten we echt maar samen trouwen als we niemand vinden!" Stelde ze voor. Romeo knikte instemmend. "Wedden dat, als iemand onze eigenschappen in een computer zou gooien, we een perfect match zouden zijn?" Zei hij, tekende ondertussen in de lucht een hartje met zijn wijsvinger. (you had this one coming tbh ;_; ).

Het werd echter wel even tijd dat er niet meer subtiel werd gedaan. Hij moest zijn undying love voor haar wel bekennen, anders zou hij er blijven mee rond lopen. Hij probeerde zo goed mogelijk zijn lach in te houden, slaagde daar wel redelijk goed in. Zij probeerde ook, heel hard, maar het lukte haar niet zo goed. Deze situatie was dus echt niet om te lachen tbh?? Ze nam hem niet serieus, hoe sad. "Wat?" Ze sloeg haar hand voor haar mond. "Al die tijd..." Vervolgde ze. "Waarom zei je dat niet eerder, oh lieve Romeo? Ik wil jou al jaaaaren!" Ze sprong overeind, kwam toen dichterbij en tuitte haar lippen. Romeo klikte even afkeurend met zijn tong. "Avy please, ik kus niet op de eerste date hoor", Zei hij teleurgesteld. Hij dacht toch wel echt dat ze h'm beter kende. Hij stond op en sloeg overdreven dramatisch zijn kuifje naar achter, in een soort hairflip poging. "Treat me like a princess hmm?" Zei hij, tilde arrogant zijn kin wat omhoog. Ineens schrok hij zich wild toen de bibliotheek assistente achter Avery op dook. "Eruit!" Bulderde die, en giechelend als de ware prinses die hij was, griste hij opnieuw het schrift weg en sleurde Avy half mee naar buiten. "Hop hop", Lachte hij, zat zelf bijna zonder adem omdat hij half stikte in zijn eigen lach.

▲ Gesponsorde inhoud