No fairytales

Wat was het nut van lessen als je toch alles al wist wat er verteld werd? Kon je geen vrijstelling van de lessen krijgen om die reden? Waarom gaven ze überhaupt boeken als ze het per se toch noch zelf wilde vertellen? Die zeldzame keer dat docenten iets vertelde dat niet in de boeken stond zei niet veel. Meestal waren dat niet eens nuttige dingen. Zuchtend raapte Iona haar boeken bij elkaar toen de docent eindelijk aankondigde dat de les was afgelopen. Het was de laatste les van die dag geweest, zowel voor haar als alle anderen op de school. Dat betekende dat het een drukste van jewelste was in de gangen. Het duurde dan ook niet lang voor iemand vol tegen haar aanliep. Het resultaat? Alle boeken en stukken papier over de grond. Geweldig. Het ergste er aan was dat niet alleen haar boeken op de grond waren gevallen. Door de onverwachte duw die ze kreeg verloor het meisje haar balans en lag ze nu naast haar verspreidde spullen op de grond. Enkele mensen die om haar heen liepen stopte om haar en de ander heen. Dat had de ander dus niet moeten doen, niet bij haar. Ze was al pissig door de nutteloze lessen en dit hielp er echt niet aan.

[Eerste post voor Felix - aan jou de keuze of hij het persoon was die tegen haar aan liep of een omstander]

Met een niet al te vrolijke blik keek ze naar de boeken en papieren die om haar heen verspreid lagen. Natuurlijk zou niemand van de omstanders haar helpen. Mensen waren nou eenmaal zo egoïstisch als het maar zijn kon. En dat nam niet weg dat ze het zelf net zo goed kon zijn. Zo zat de mens nou eenmaal in elkaar. En muggles waren zelfs nog erger dan wizzards en witches. Als iemand haar al zou helpen was het natuurlijk omdat ze iets van haar wilde. Dat was het nadeel van knap zijn dan weer. Ione zou het niet ontkennen, ze wist prima dat ze niet lelijk was en zou het op z'n tijd ook in haar voordeel gebruiken.  Als anderen er echter gebruik van wilde maken ging dat mooi niet door. ‘Gaat het?’ Haar aandacht werd getrokken door een jongensstem. Zodra ze opkeek zag ze dat de jongen zijn hand naar haar had uitgestoken. Wat een wonder. Ze was raak gelopen door een persoon die fatsoenlijk in elkaar leek te zitten. Dankbaar pakte ze de uitgestoken hand aan en gebruikte het om wat verder overeind te komen. "Dankje", zei ze terwijl ze het stof van haar schooluniform af klopte. Zonder verder nog aandacht te geven aan de jongen begon ze met het oprapen van de boeken en papieren.

De jongen leek zelfs nog meer fatsoen te hebben dan ze in eerste instantie had gedacht. Hij hielp zelfs met het oprapen van haar boeken. Nu ze nog een keer vanuit haar ooghoeken zijn richting op keek herkende ze hem als de jongen waarmee ze gepraat had tijdens het Start-of-Term feest. ‘Lees je veel?’ Vroeg hij haar. Nog voor ze daarop kon antwoorden vulde hij zijn vraag aan. ‘Of is het enkel voor je lessen?’ De mensen die om hun heen hadden gestaan waren inmiddels voor het grootste deel weer door gelopen. "Dit is enkel voor de lessen maar ik lees vrij veel gezien de lesstof echt saai is soms." Vertelde ze terwijl ze de laatste stukken papier opraapte. ‘Katten, lopen altijd in de weg,’ zei de jongen al lachend terwijl hij met zijn hoofd schudde. Haar ogen vielen op een kat die naast hem zat toen hij haar het laatste boek terug gaf. Ione grinnikte kort voor ze opstond. "Wel knap dat je hem je zo laat volgen. Mensen willen nog wel eens vervelend toen tegen loslopende dieren."

‘Je concentreren wanneer het je niet interesseert is zeer lastig,’ reageerde de jongen op het antwoord van zijn vraag. Dat was al lastig maar wanneer je het allemaal al wist was er al helemaal niets meer aan. En dat was dan ook precies de werkelijkheid waarin ze elke dag naar deze school moest. Voorlopen op de lesstof met een fotografisch geheugen maakte school belachelijk saai. "Het is niet echt dat ik hem mij laat volgen, Grindelwald doet het gewoon en niets zal hem tegen houden,’ vertelde de jongen over de naakte kat. De manier waarop hij dat zei liet haar grinniken. Het liet de kat klinken als een onstopbare kracht. "Beter dan een uil die weg vlucht zodra je wil dat hij iets doet en er altijd is als hij niets te doen heeft." Zei ze terwijl ze licht met haar hoofd schudde. Caelus hield van aandacht maar zodra hij wat moest doen? Ho maar.