Sandcastles

[Open c: Olivia heeft dezelfde stem als Ariana Grande ofcourse, dan kan je er enigzins een voorstellin bij maken c:]

Heel zachtjes ging de deur van het lokaal open. Zachtjes, omdat ze niet wist of dat het lokaal ongebruikt was of niet. Een klein hoofdje verscheen in de smalle opening die was verschoon. Het was een meisje. De ogen van het meisje gingen snel heen en weer om te constateren dat het lokaal helemaal leeg was. Met een glimlach schoot het meisje naar binnen en deed de deur zachtjes achter haar dicht. Het meisje was Olivia, en Olivia was blij dat ze eindelijk een plekje voor haarzelf had gevonden. Ondanks dat het kasteel ontzettend groot was, had ze af en toe het idee dat er nergens een plekje was waar niemand kwam. Omdat de meeste leerlingen nu nog in de les zaten, maar Olivia een tussenuur had, was ze eventjes naar een ongebruikt lokaal gegaan. Het feit dat ze naar dit lokaal was gegaan, had ook daadwerkelijk een reden: ze had zin om haar favoriete bezigheid te doen. Naast piano spelen was dat toch wel zingen. Een piano had ze nog niet ontdekt op Hogwarts, maar zingen had natuurlijk niet echt een muziekinstrument nodig. Nou was het wel mooier als je door een muziekinstrument begeleid werd, maar hey, wat maakte het uit?

Terwijl Olivia wat stemopwarmende oefeningen begon te doen, liep ze verder het lokaal in. De oefeningen waren deels om haar stem op te warmen, deels om te ontdekken of het lokaal wel degelijk ongebruikt was. Het lokaal scheen leeg te zijn, als er al iemand zat zou diegene wel heel erg goed verstopt zijn. Olivia ging verder met haar oefeningen en liep naar een van de tafels. Met een plopje ging ze op het tafelblad zitten en viste een stukje perkament uit de zak van haar gewaad. Het was de tekst van een liedje. In de vakantie had ze het overgeschreven. In de vakantie kon ze makkelijk eventjes op internet het liedje opzoeken, en vervolgens de teksten ook nog eens, maar op Hogwarts kon dat helaas niet. Dan moest ze het maar zo doen en daar was helemaal niks mee. Haar ogen gleden over de regels die ze op het perkament had geschreven. Het liedje moest lukken, daar was ze van overtuigd. Nadat ze klaar was met haar oefeningen, sloot ze haar ogen en deed ze net alsof ze de melodie van het liedje in haar oren hoorde. Zachtjes bewoog ze heen en weer.

“We build sandcastles that washed away. I made you cry, when I walked away. And although I promised that I couldn’t stay, every promise don’t work out that way. Every promise don’t work out that way.” Zachtjes haalde het meisje weer adem. Haar stem was breekbaar en zachtjes, zeker omdat er geen begeleiding van een instrument bij aanwezig was. “Dishes smashed on my counter, from my last encounter. Pictures snatched out the frame, bitch, I scratched out your name and your face. What is about you, that I can’t erase, baby? When every promise don’t work out that way, no, no, baby, when every promise don’t work out that way.” Olivia nam weer een hap adem, slikte eventjes en opende haar ogen. Door het glas in lood raam kon ze naar buiten kijken, naar de prachtige natuur van de omgeving van Hogwarts. Haar korte benen bungelde vrolijk heen en weer, terwijl ze haar ogen weer sloot. “And your heart is broken, ‘cause I walked away. Show me your scars, and I won’t walk away. And I know I promised I couldn’t stay, baby, every promise don’t work out that way. Every promise don’t work out that way…” Zachtjes sloot ze het liedje af en glimlachte.

Maar tot haar verbazing hoorde ze een geluid bij de deur, en schoot bijna een halve meter de lucht in van schrik, waardoor ze bijna van het tafeltje viel. “O my God!” koerde ze uit en sprong van de tafel. Ze keek naar de persoon in de deuropening. “Je liet me schrikken…” giechelde ze een beetje opgelaten.