Stargazing [&Nathan]

Over een uur moest iedereen naar binnen en naar hun common rooms en eigenlijk was het niet echt meer toegestaan om buiten te zijn. Tenminste, het kon net nog, nog net zouden er geen straffen uitgedeeld worden. Daarom was Nathan zelf ook buiten. Nathan deed zijn ronde over de campus en zag een eind verder op een meid in het gras liggen. Het was vochtig buiten dus het beeld was raar. Daarom begon Nathan zich zorgen te maken en ging hij er op af. Nu hij al dik anderhalve week geen wiet meer had aangeraakt, was hij een stuk helderder en aanwezig, dat was iets waar vele nog aan moesten wennen, die hem kende. Maar dan moesten vele ook wennen aan het feit dat hij Headboy was geworden. Nathan kwam dichterbij en zag toen Dat het een vijfdejaars was van Ravenclaw. Hij ging diep graven in zijn namenboekje in zijn hoofd en wist zo bijna zeker dat ze Jane heette. "Jane, is het niet?" Klonk zijn stem toen hij dichterbij kwam. "Is alles goed?" Vroeg hij vervolgens.

Gezien Jane daar zo lag in het natte gras, vroeg hij zich af of hij überhaupt wel een reactie zou krijgen, maar die kreeg hij, dus dat was goed. Ze was overeind gaan zitten en keek met onschuldige ogen naar Nathan. Jane begroette hem en Nathan trok even zijn mondhoek op. "Het is zeker fijn weer," merkte hij op. "Heb jij het niet koud zo? Want het mag dan fijn weer zijn, het gras is vochtig en het is geen zomer meer," vervolgde hij. Nathan zelf ging hurken, omdat hij geen zin in een vochtige broek had. De beginnende nacht was helder en er waren al vele sterren aan de hemel waarneembaar. De maan zelf was nauwelijks waarneembaar, er was misschien maar zes procent te zien. De naam nam ook af, dus met enkele dagen zou er even geen maan meer zijn. Dat zou waarschijnlijk de volgende dag of die er na zijn.