Defence Against the Dark Arts

Een zucht gleed over haar lippen terwijl ze haar boek voor Defence Against the Dark Art pakte. Ze had het boek voor een vriendenprijsje kunnen kopen. Soms hielp het dan toch als je ouders je uithuwelijkten aan één of andere gek. Ze had zo min mogelijk geprobeerd te denken aan hem, maar vannacht had ze weer een nachtmerrie gehad en vanmorgen was ze weer half gillend wakker geworden. Thank God dat ze nog geen roommate had. Cherl onderdrukte een zucht terwijl ze een paar studens passeerde en snel doorliep naar het lokaal waar ze les hadden. Een geïrriteerde blik lag in haar ogen terwijl ze een paar eerstejaars tegenkwam die luid naar elkaar aan het roepen waren en niet voor haar aan de kant gingen. Ze liet hun schrikken door een vaas in hun buurt kapot te laten springen met de spreuk Reducto en omdat ze van schrik opzij sprongen kon zij sneller langs hun glippen en stond ze dan niet veel later in het lokaal. Ze wierp een blik op de students die aanwezig waren en kneep haar ogen kort samen toen ze de Ravenclaw-bitch bij de head girl van Slytherin zag zitten. Toen glimlachte ze omdat ze Romeo alleen zag zitten en ze tikte op zijn ene schouder waarna ze snel aan zijn andere kant ging zitten. ‘Partner nodig?’ vroeg ze grijnzend aan hem terwijl ze haar boek neerlegde. ‘Want dan kan ik wel tot uw dienst zijn, hoor.’ Haar stem was bekakt en ze maakte een lichte onnodige buiging. ‘Dus… wat moeten we doen? Ik werd opgehouden door een paar eerstejaars.’ Ze boog kort naar hun toe. ‘Ze hebben een mini hartaanval gekregen door de vaas die ik kapot liet schrikken, maar dat mag je aan niemand vertellen.’ Ze grijnsde.

Gehaast had Mason zijn toverstok en boeken in zijn tas gepropt. Nog één keer had hij gecontroleerd of hij de juiste boeken had en had vervolgens een tevreden zucht over zijn lippen laten rollen. Dit was goed. Hij had zeker wel zin in zijn eerste les, Defence Against the Dark Arts. Oké, zijn favoriete vak was het dan wel weer niet, het was hem iets te gewelddadig, maar dat maakte niet uit. Het was van groot belang om jezelf te kunnen verdedigen. Rustig en stilletjes kwam Mason het lokaal binnen, hij ging ergens voor aan in het lokaal zitten en legde zijn spullen al netjes klaar op zijn bureau. Hij keek een beetje nerveus om zich heen, want dat werd hij nou eenmaal snel van zijn klasgenoten. Ze waren niet altijd even aardig tegen hem, vooral de jongens en meiden van Slytherin. Zelfs sommige Gryffindors deden niet altijd even aardig tegen hem. Hij begreep ook vaak niet waarom de sorteerhoed hem in Gryffindor had ingedeeld, maar dat maakte verder niet uit. Er zat vast iets in dat hem moedig maakte, zoals de leeuw van Gryffindor.
De docente begon te spreken. Oh jee, ze was overduidelijk heel erg streng. Mason luisterde naar wat de docente hun als opdracht gaf. Een partner zoeken en dan gaan jinxen. Juist ja. Welke jinx spreuk moesten ze dan doen, vroeg Mason zich af. Maar eerst een partner zoeken. Hij hoopte dat er iemand van Gryffindor was om mee samen te werken, dat gaf hem toch wel een iets fijner gevoel, dan de andere houses.

Cheryl was niet dom. Ze had de blik van het meisje uit Ravenclaw heus wel naar haar zien flitsen. Je kon er donder op zeggen dat ze iets over haar zei tegen het andere meisje, maar Cheryl was daarentegen niet van plan om iets tegen haar partner te zeggen. Als Romeo kwaad zou worden omdat iemand vervelend tegen haar deed dan zouden ze puntenaftrek krijgen voor hun beide afdelingen. Dat wilde trouwens niet zeggen dat als het meisje iets flikte dat ze niets terug ging doen. Les of geen les, Cheryl ging niet over zich heen laten lopen. Ze zou Romeo wel met een smoes buiten houden zodat Slytherin alsnog punten kreeg. Zo lief was ze dan wel. Ze wilde de house waar ze zichzelf graag in had zien zitten heus wel wat puntjes gunnen. Ook al ging dat dan ten koste van haar eigen afdeling. Cheryl zat niet graag in Gryffindor en er was niet veel wat daar aan kon veranderen. Ze draaide haar hoofd naar Romeo en glimlachte. ‘Ik zou eigenlijk wel graag in Slytherin gezeten hebben, ja,’ gaf ze eerlijk toe aan hem. ‘Alleen had de sorting had andere plannen. De bitch.’ Ze draaide met haar ogen naar hem ten teken dat hij het niet te serieus moest nemen en fronste toen ze over de opdracht hoorde. Snel pakte ze haar boek, zocht één bepaalde pagina op en met een korte ‘ah’ richtte ze zich weer naar Romeo. ‘Ik was het heus niet aan het opzoeken, hoor,’ zei ze snel ter haar verdediging. ‘Oké, misschien deed ik dat wel, maar whatever. Flipendo.’ Ze liet het er snel op volgen terwijl ze haar wand naar Romeo uitstak. Als hij snelle reflexen had zou hij het misschien nog halen, maar anders niet en dan had ze hem wel een beetje voor lul gezet. Misschien moest ze de volgende keer toch iets duidelijker zijn met dit soort dingen.

Mason Stark bleef zitten waar hij zat. Er kwam vanzelf iemand naar hem toe. Hij zou pas opstaan en zelf initiatief nemen wanneer er twintig seconden voorbij waren gegaan. Daarom begon hij met tellen in zijn hoofd. En ja hoor, toen hij bij de vijf seconden aftellen was, raakte een hand zijn schouder aan, waardoor hij even schokte. Dat had hij niet verwacht. Hij zette zijn gebruikelijke, enthousiaste glimlach om en draaide zich naar de gene wie hem had aangeraakt. Een meisje uit Hufflepuff. Ze begroette hem zachtjes, waardoor hij knikte. "Hey," reageerde hij dan ook. "Vind je het misschien leuk om met mij samen te gaan? Je moet alleen nog eventjes de opdracht aan mij uitleggen, ik kom net binnen vallen." Mason knikte. "Klinkt goed," reageerde hij. "Jij bent Olivia, is het niet? De headgirl van Hufflepuff," vervolgde hij. Toen krabde hij even achter zijn oor. "Maar goed, de opdracht," ging hij verder. "De één begint de ander te jinxen in stilte... was er gezegd, en de ander moet het jinxen counteren," vertelde hij. Dat was best lastig. "Wie doet wat?" Vroeg hij vervolgens. Hij had echt geen idee, maar het ging wel goed komen. Hij wou die vijftig punten binnen halen voor Gryffindor, zo kon hij nog eens wat geliefder worden onder de anderen... in plaats van aangekeken worden als het manwijf omdat... nouja, zo kon overkomen. Muggles lachten er sneller om. Maar hier werd hij tot ze ver vreemd aangekeken.[/size]