{Closed} My last first day.

draco dormiens nunquam titillandus, 'don't tickle a sleeping dragon'. Een zacht geluid van afkeuring glipt door Mark zijn lippen, zijn blik hoofdschuddend van zijn nieuwe Ravenklauw embleem af halend. Vreemd motto, passend bij een nog vreemdere school bedenkt Mark zich een tikkeltje somber. Zoals zo'n beetje alles in de wereld van magie zal het wel een diepere mening hebben die zich alleen toonbaar maakte wanneer je 'er klaar voor was'. Waarschijnlijk zou een van de andere 'Ravenklauwers' het wel weten aangezien zij blijkbaar bekend staan voor hun intelligentie en scherpe instincten. Toen hij gesorteerd werd had Mark slechts zijn schouders opgehaald, de verschillende houses zeiden hem nog niet veel. Op Mahoutokoro was er gewoon een grote gemeenschap aan mensen, geen houses. Alles went I guess..., bedenkt Mark zich.

Mark was door de headgirl van Ravenklauw meegenomen naar een solide deur met een bronzen klopper in de vorm van een raaf. Na één keer kloppen gaf de deurklopper een raadsel wat je vervolgens diende te beantwoorden. Wat een bullshit bedenkt Mark zich, überhaupt al geïrriteerd door alle blikken die hij kreeg van mensen. ,What am I?'' vraagt de deurklopper. Mark wrijft over zijn achterhoofd terwijl hij de mogelijke opties doorneemt. ,,Een vraag.'' Is Mark zijn antwoord uiteindelijk. ,,Goed beredeneerd.'' antwoord de deurklopper waarna de solide houten deur open zwaaide. 1-0 voor Mark vs deurklopper bedenkt hij met een kleine tevreden grijns.

Mark zet voet in de Ravenclaw common room, een kamer met azuurblauwe en bronzen ornamenten. Er was een rond plafond met grote bogen als deuren die doorkruist werden door keizerlijk blauw en rustiek brons zijden stoffen. De complete melkweg staat op het plafond geschilderd, glitterend en de indruk gevend dat het echt was. Mark bewonderd de common room, zijn passen langzaam, zijn voorhoofd naar het plafond gericht. Zo had hij zijn eigen sterrenhemel om onder te slapen bedenkt hij zich sober. Na enkele minuten komt er een andere leerling binnen gewandeld waarop Mark meteen zijn antibewonderingsknopje op uit schakelt en hij ferm door stapt naar, wat hij vermoed, de slaapvertrekken zijn. Vlak voor hij de deur doorstapt laat hij zijn ogen glijden over een hagelwit standbeeld van een vrouw die macht en wijsheid uitstraalt. ,Rowena Ravenklauw' staat er gekerfd in het gouden plaatje op de voet van het standbeeld. Mark verkeerd kort weer een dromenland tot een geluid achter hem, hem forceert zijn ogen van het standbeeld af te trekken en de deur door te stappen.

Met zijn handen diep in de zakken van zijn donkere broek gestoken wandelt hij door de gangen, zijn ogen gericht op de deurnummers. Mark stopt wanneer hij het nummer 7 treft waarop zijn handen uit zijn zakken vallen. Hij was vast niet de enige die hier zou verblijven. Op scholen van magie deden ze niet aan privékamers en maar goed ook. Rijke dreuzels waren al arrogant genoeg, laat staan diezelfde arrogantie met een toverstok in hun handen. Kalm stapt hij de deur door, waarachter hij begroet wordt door een zonovergoten half ronde kamer met 4 bedden. Ook in deze kamer waren er veel blauw-zilver en bronzen accenten en hier aan daar was de adelaar van Ravenklauw op de muur te zien. Mark treft zijn koffers aan voor een van de comfortabel uitziende bedden, vlak naast een ander bed wat bewoond leek te zijn. Jippie, een buurman... Mark ploft horizontaal neer op zijn bed, zijn ogen op het donkerblauwe plafond gevestigd. Dit zou zijn laatste eerste dag zijn op school. Al gauw zou dit jaar voorbij zijn en zou hij een nieuwe weg moeten inslaan, wat die weg ook moge zijn.

De deur van zijn slaapvertrek kraakt kort waarna het lijkt alsof er iemand binnenstapt. Hier gaan we dan, bedenkt Mark zich, nog geen vin verroerend. De gast zou vast wel ge-update zijn over zijn nieuwe kamergenoot toch? Geen nood voor uitleg bedenkt hij waarna hij zijn ogen kort sluit in afwachting of zijn kamergenoot hem zou aanspreken of niet.

{Closed, Cid McCoy only please.}