Sunset Drawings {& Stiles

De kwast streek over het papier en veranderde de ruwe strepen van het potlood in de warme kleuren van een zonsopkomst. Met een glimlach keek Lilith van het papier naar de lucht, en vergeleek ze de kleuren. Het oranje van haar aquarelpotloden was net iets geler dan het oranje in de lucht, maar het kwam aardig overeen, en je kon duidelijk zien dat ze het meer had getekend. snel pakte ze haar etui in, en legde ze het blad naast zich.

Ze was vroeg opgestaan, om deze zonsopkomst te tekenen. Toen de bootjes de eerstejaars, waaronder zijzelf, naar het kasteel brachten had ze gezien dat het een prachtige plek zou zijn voor een tekening. Dus had ze haar spullen klaargelegd voor de ochtend, en had ze vroeg een wekker gezet. Ze had geen lessen vandaag, en ze zat niemand in de weg, heel erg zou het niet zijn, toch? Het gaafste zou zijn als ze de tekening zou kunnen laten bewegen, zoals de portretten in het kasteel deden. Maar in plaats van praten zou je dan naar de zonsopkomst en zonsondergang kunnen kijken. Dat zou best cool zijn.

Terwijl ze nadacht had ze niet door dat er een wind opstak, die aan de bijna droge tekening begon te trekken. Toen de wind plotseling versterkte en deze haar tekening meenam sprong ze op. 'Shiii, heb ik weer!'Schoot er door haar hoofd, terwijl ze er achteraan rende. Richting het meer. Pas toen ze met haar jurk opgeheisd en met et water tot haar knieën in het water stond, was ze bij de tekening, die dus geruïneerd was. Met een zucht greep ze het natte papier uit het water, en liep ze langzaam naar de kant, waar ze haar tas had liggen.

&Stiles

Lilith Morris

Hoewel hij normaal wel van het late opstaan was, was hij een keer voor de verandering al vroeg zijn bed uitgestapt. Zijn capuchon had hij over zijn hoofd getrokken en toen hij aankwam bij het meer zag hij een klein meisje in het water staan. Hoewel het schooljaar nog niet lang geleden begonnen was herkende ze haar wel als Ravenclaw, al had hij haar naam niet onthouden. Verbaasd keek hij van een afstand toe wat ze aan het doen was voor hij het blaadje in haar handen zag. "Wat ben jij aan het doen?" Vroeg hij, typisch hij om dan een beetje verbaasd te reageren, nog steeds van een afstand.

Van een afstandje hoorde ze opeens een stem. "Wat ben jij aan het doen?" Ze keek op, en staarde naar het lange figuur in de verte. Lilith zuchtte en gooide het papier neer, om het later te pakken en weg te gooien. ''Ik was de zonsopgang aan het tekenen, maar toen waaide het plotseling en nu is mijn tekening verpest. Hij viel in het meer.. Ze wees naar het natte stuk papier, waarvan de kleuren zich over het blad hadden verspreid, waardoor het een soort geel en zacht-roze getinte regenboog was. ''Nou, dat was dus jammer, had ik net zo goed uit kunnen slapen.'' Vrolijk lachend keek ze hem aan, kende ze hem niet? Ergens in haar achterhoofd stond haar bij dat ze deze jongen eerder had gezien, misschien zat hij ook in Ravenclaw? Dat zou het wel zijn! ''Jij bent ook een Ravenclaw, toch? Vroeg ze toen maar. ''Ik bedoel, Ik dacht dat ik je eerder had gezien, en ik heb nog niet echt een ander gesproken.'' Oké, dat was een beetje akward. Misschien moest ze het onderwerp veranderen? ''Uhm..'' Ze keek om zich heen, op zoek naar iets waar ze het over kon hebben. ''Kan je hier zwemmen?'' Eigenlijk was dat best een goede vraag, nu ze er toch over nadacht. Aan de lucht te zien zou het best warm kunnen worden die dag, en zwemmen was een van de beste manieren om je te verkoelen. Daarnaast zouden ze met een heleboel mensen kunnen zwemmen, en er een soort feestje van kunnen maken, om iedereen te leren kennen. Ze keek terug naar de ander, en vroeg zich af of deze iets gezegd had terwijl ze in gedachtes was verzonken. ''Ik ben Lilith trouwens, Lilith Morris!'' Zei ze toen maar, terwijl ze een hand uitstak om deze te schudden.

Lilith Morris

Hij naderde wat dichterbij het kleine meisje toen ze begon met spreken, waarna hij naar de soort-van-nu-niet-meer tekening keek. "Yep, ik ben Ravenclaw. Al zeven jaar lang. Zeven jaar is best lang, toch? Het is eigenlijk wel maar een klein deel van ons leven." Ratelen: iets wat hij genoeg deed. Maar gelukkig had het meisje ook een stem. "Je zou hier kunnen zwemmen mits je in aanraking wilt komen met een vies reusachtig slijmerige inktvis." Hij hief zijn wenkbrauwen, tsja. "Stiles. Stilinski. Stilinski Stiles. Ehh, nee. Stiles Stilinski. Stiles." Hij greep haar hand beet, loser was hij ook.

"Je zou hier kunnen zwemmen mits je in aanraking wilt komen met een vies reusachtig slijmerige inktvis." Wow. Eigenlijk zou dat best cool zijn? ''Hoe groot?'' Vroeg ze een beetje afgeleid, terwijl ze naar het water keek. Toen ze zich voorstelde raakte de jongen op zijn beurt helemaal de weg kwijt. "Stiles. Stilinski. Stilinski Stiles. Ehh, nee. Stiles Stilinski. Stiles." Ze giechelde zachtjes en keek hem vrolijk aan. ''Stiles Stilinski, ja?'' Vroeg ze. ''Kom je uit Noorwegen? Je naam klinkt alsof het Scandinavisch is. In geen manier beledigend bedoelt!'' Met een vragend gezicht keek ze hem aan. ''Maar goed, een reuzeinktvis? In zo'n meer? Zo groot is het ook weer niet, waar moet dat beest zijn eten vandaan halen?'' Het was niet dat ze verwachtte dat hij het zou weten. Ze dacht hardop, en dat ging makkelijker als je tegen iemand aan kon praten, ook al zou hij niet antwoorden. ''Oh'' Spak ze toen zachtjes, zonder te hebben geluisterd naar een antwoord. Ze keek hem aan. ''Magie?'' Dat zou het logische zijn. Als ze een heel kasteel zouden kunnen verstoppen konden ze vast wel een reusachtige inktvis kunnen voeren. ''Nu weet je waarom ik hier ben, maar waarom ben jij zo vroeg opgestaan en naar het meer gaan lopen?'' Terwijl ze deze woorden sprak liet Lilith zich in het gras vallen en keek ze nieuwsgierig naar het nu ondersteboven hoofd van Stiles.

Lilith Morris

Hij knikte naar het meisje en plofte vervolgens neer tegen een steen, waardoor hij nu ongeveer even lang werd: behalve als het meisje besloot er ook bij te gaan zitten natuurlijk. "Ik kom uit Amerika." Grinnikte hij, al ging hij niet toegeven dat hij de naam Stiles zelf bedacht had. Vervolgens begon het meisje allerlei vragen te stellen maar voor hij antwoord kon geven deed ze dat op zichzelf. In dacht opzicht leken ze wel op elkaar. "Nee, alles wordt met magie behandeld behalve een reusachtige inktvis, die voeren ze natuurlijk met de hand." Zei hij. "Tuurlijk magie." Vervolgde hij met een blik die ''duh'' uitsprak. "Omdat mijn brein vaak niet doet wat ik wil dat het doet."

Amerikaans dus, niet Noors ofzo. Jammer. Ze had best een Noors persoon willen ontmoeten. ''Maar als je Amerikaans bent, wat doe je dan hier in.. Schotland? Of zitten we in Wales?'' Ze was er niet helemaal zeker van. Op haar vragen van de inktvis antwoordde hij, "Nee, alles wordt met magie behandeld behalve een reusachtige inktvis, die voeren ze natuurlijk met de hand." Ze draaide -voor zover dat kon- haar hoofd schuin, en keek hem aan. Maar hij sprak al verder, en zijn blik veranderde naar een die uitstraalde dat ze het had moeten weten. "Tuurlijk magie." Ze keek hem vragend aan. ''Wel magie, dus? Maar wie doet dat dan? Een leraar? Of is het een soort taakje dat leerlingen doen?'' Maar daarna vroeg ze al meteen naar de reden dat hij hier was, zonder echt op een antwoord te wachten. "Omdat mijn brein vaak niet doet wat ik wil dat het doet." Ze kneep haar lippen even samen, niet zeker of ze hem nu oncomfortabel had gemaakt. ''Dat.. Dat klinkt bekend..'' Natuurlijk kende ze dat, dat had ze zelf ook. Op momenten deed ze iets, en dan moest ze het blijven doen, meestal met het tellen van dingen ofzo. En dan kwam ze er gewoon niet uit, totdat iemand haar eruit trok. Het was de laatste tijd niet vaak gebeurt, en meestal kwam het alleen voor als ze erg gestrest was, of als een vriend of vriendin in de problemen zat. Nu ze er over nadacht had ze inderdaad al een maand geen last gehad van de loops, misschien was ze er eindelijk vanaf. ''Maar zwemmen kan dus niet?'' Vroeg ze, met de intentie het gesprek een andere kant op te stouwen.

Lilith Morris

"Omdat mijn vader met mij naar Engeland was verhuist, en ik toen een brief kreeg van Hogwarts." Antwoordde hij nog voor ze weer eens door ging over de inktvis. Hij knikte enkel toen ze nog een keertje na vroeg of het wel magie was en vervolgens begon ze al over de reden waarom hij hier was. Toen ze er antwoord op gaf haalde hij zijn wenkbrauwen op, wauw, dit meisje had echt wel wat gemeen met hem. "Het kan, nogmaals, wel. Maar het is niet bepaald lekker veilig." Hij glimlachte vriendelijk naar het meisje en keek vervolgens nog even naar het meer. "Mijn advies is dat je nog enkele jaren moet wachten. Of je moet al verdomd veel spreuken kunnen?"

"Het kan, nogmaals, wel. Maar het is niet bepaald lekker veilig." Na deze woorden duwde Lilith haar lippen samen, maar Stiles was nog niet klaar. "Mijn advies is dat je nog enkele jaren moet wachten. Of je moet al verdomd veel spreuken kunnen?" Tsja, daar had hij een punt. ''Het zal nog even duren voordat ik echt spreuken kan.'' Glimlachte ze. ''Ik bedoel, ik ben hier net!'' Dat was waar, maar ze had de boeken doorgelezen. Maar ze was te bang geweest iets te proberen, aannemend dat ze het waarschijnlijk mis zou doen en een ongeluk zou veroorzaken. Iets serieuzer keek ze hem aan. ''Wat voor beroepen kan je eigenlijk krijgen na af te studeren hier? Ik bedoel, ik heb altijd gewerkt om een,..-'' Puzzelend keek ze even naar de grond. ''Een.. non-magische opleiding te volgen.. Niet dat ik echt heel slim ben, na wat ik heb gehoord lijkt het me onlogisch dat ik in Ravenclaw hoor, maar ik ben graag voorbereid, dus lijkt het me handig te weten wat ik voor keuzes zou hebben.'' Dat was een aardig geratel, en lichtelijk buiten adem keek ze Stiles aan. ''Niet dat ik het niet vet gaaf vind om hier te zijn, maar ik ben gewoon nieuwsgierig..'' Dat was waar, maar ze wou ook voorbereid zijn op de keuzes die later zouden komen. Misschien kon ze wel alleen saaie dingen doen, omdat alles met magie werd gedaan? Dan kon ze beter een niet-magische baan namen, en daar plezier van hebben. ''Gaan de jaren hier niet tot en met zeven? Is dit dan je laatste jaar?'' Wat zou hij eigenlijk willen doen later? Eigenlijk leek hij zo oud ook weer niet, zeventien ofzo. Haar plan was altijd om na High School naar een Universiteit te gaan om te studeren, maar als Hogwarts' laatste jaar de zevende was.. Misschien waren er ook Toveruniversiteiten?

Lilith Morris

Hij knikte, oké true. Ze was hier net, ze zou vast nog amper Lumos kunnen. Stiles keek geïnteresseerd naar het meisje toen deze begon te spreken, ze sprak op een manier die waarschijnlijk alleen duidelijk zou zijn voor Stiles. "Ik weet nog niet eens wat ik hierna ga doen, waarom zit jij er in godsnaam over in? Ik bedoel- er is zoveel keus! En ik kan het nu allemaal opnoemen, maar, ik denk niet dat je alles zou begrijpen. Is er al iets wat je in je achterhoofdje heb zitten? Ik niet eens." Hij keek kort naar de lucht nadat hij dat allemaal in één keer door uit zijn mond had geproest. Vervolgens stelde het meisje nog een vraag. "Ja, dit is mijn laatste jaar ja." Wat moest hij nou zonder Hogwarts?

"Ik weet nog niet eens wat ik hierna ga doen, waarom zit jij er in godsnaam over in? Ik bedoel- er is zoveel keus! En ik kan het nu allemaal opnoemen, maar, ik denk niet dat je alles zou begrijpen. Is er al iets wat je in je achterhoofdje heb zitten? Ik niet eens." Lilith keek hem aan het een schuine glimlach. ''Ik heb gewoon een beetje een vaag hoofd dat zich overal druk om maakt, en een grote stapel nieuwe studiekeuzes helpt daar niet helemaal bij.'' Op haar vraag of dit zijn laatste jaar was antwoordde hij van ja. "Ja, dit is mijn laatste jaar ja." Ze knikte, maar ging er niet erg op in. Met een beetje een sip gezicht keek ze naar de grond, aangezien ze geen idee had wat nu te zeggen. Met haar ogen op ver weg keek ze naar de lucht, en naar hoe de wolken door de zon roze werden gekleurd. Ergens boven het meer vlogen een paar vogels, die ze met interesse volgde in hun vlucht. Zonder het door te hebben droomde ze weg. Langzaam verloor ze haar evenwicht, en met een zachte plof landde Lilith achterover in het gras.

Lilith Morris

▲ Gesponsorde inhoud

» Stiles Stilinski
» We'll be counting... stairs. [&STILES STILLINSKI]
» And make the Devil pray [+Stiles]