this is me - samen met June Mandeville

Volledig gefocust op het boek dat ze gebruikte voor het bijschaven van haar astronomie, zat June met haar knieën opgetrokken en een voet op het houten bankje, een voet bungelend boven de vloer, in de bibliotheek te zwoegen. Het was wat ingewikkelde stof, vandaar dat ze het graag in wilde halen. Nog altijd blijven de letters echter voor haar ogen dansen van vermoeidheid. Even kneep ze haar ogen dicht en wreef stevig over haar voorhoofd. Hoe lang was het nu geleden, sinds haar laatste nacht fatsoenlijke slaap? June maakte zich gewoonweg teveel zorgen om te kunnen slapen. Elk klein detail bleef 's avonds maar in haar hoofd malen, en als ze dan eindelijk eenmaal de slaap had kunnen vatten, werd ze 's nachts paniekerig wakker. Gelukkig had ook Hogwarts een eindeloos uitgestrekte bibliotheek, en kon June wat rust vinden tussen de geur van oude boeken. Ze legde het boek neer en onderdrukte een geeuw. Eventjes dwaalde haar blik af van haar werk, waarna haar ogen vielen op een meisje dat hetzelfde deed. Ze glimlachte naar haar. June herkende haar niet, waarschijnlijk zat ze dus niet in haar jaar of house. De brunette leek het ook moeilijk te hebben met haar studeren. June wierp een korte blik op het boek dat het meisje voor zich had. Potion Making. Dit wees erop dat ze nog geen O.W.L's gehaald moest hebben en dus schatte ze haar een vijfdejaars. Het meisje leek wel wat hulp te kunnen gebruiken, en daarbij was June er toch klaar mee dat ze zich continu over haar eigen werk moest buigen. Ze stond op, nam haar boek met zich mee, en schoof aan bij de tafel waar het meisje zat, om plaats te nemen tegenover haar. 'Hé,' begroette ze haar op gedempte toon. 'Hulp nodig?' June wees even op het boek, om aan te geven dat ze het meisje haar schoolwerk bedoelde.

Het meisje keek op van haar werk toen June bij haar was aangeschoven en haar aangesproken had. Ook zij leek June niet te herkennen. 'Graag,' zei het meisje haar terug, tevens op een zachte toon. Ze gunde het meisje tegenover haar een glimlach, waarbij het kuiltje in haar wang zichtbaar werd en de sproeten op haar gezicht op de een of andere manier meer op leken te leven. 'Potions kan soms pittig zijn, ik weet het,' verzuchtte ze, een blik werpend op het boek. 'Wat is het onderwerp?' Een beetje herhaling kon nooit kwaad. Het zou misschien zelfs wel goed zijn, wilde ze ooit slagen voor haar N.E.W.T's. Even beet ze op haar lip en blies een lok blond haar uit haar gezicht. Toen bedacht ze dat het makkelijker was het elastiekje van haar pols te halen en haar wilde lokken in een losse knot te binden. Zo, die zaten haar in ieder geval niet meer in de weg. Nu de stof nog.