Static palms melt your vibe

Evan haalde zijn wenkbrauw op terwijl hij om het hoekje keek, maar hij zag Leo nergens en Severide zou wel weer God weet waar uithangen. Dat wilde dus zeggen dat hij makkelijk wat gel van ze kon pikken. Hij dacht dat Leo’s gel beter was dan die van Severide. Hij wist niet wat die jongen met zijn haar deed, maar onder controle had hij ze toch niet echt aangezien ze steeds weer terug in zijn gezicht hingen. Evan had Severide nog altijd niet voorgesteld aan Nick en James en om eerlijk te zijn vond hij dat niet zo heel spijtig. Hij dacht dat Nick sowieso niet veel van Severide ging houden aangezien de jongens niks gemeenschappelijk hadden. Nick zou hem waarschijnlijk een vervelend meelopertje vinden en James zou hem al helemaal niet kunnen luchten. Zelfs hun vriend die grapjes maakte en niet echt iets kwaads in de zin had zou dit soort persoon belachelijk maken. Maar goed. Hij was hier om gel te jatten, niet om over een ontmoeting na te denken die hij nooit ging laten plaatsvinden. En dus jatte Evan de pot gel van Leo en ging voor de spiegel staan. Hij nam er een klein laagje uit zodat het niet al te veel opviel en deed er wat van in zijn haar. Goed, nu mocht hij de volgende keer ook niet kwaad worden als Leo iets van hem zou jatten. Ach ja. Hij kon nog altijd als excuus gebruiken dat hij op een date moest met een chick en dat het écht niet anders kon. Leo leek wel van de aandacht van de meiden te houden zoals de meeste kerels en was dus makkelijk te strikken met een lulverhaaltje over een date. Als Evan er dan nog eens speciaal bij verzon dat hij de meid mee naar zijn kamer had genomen werd de bruinharige kerel echt helemaal wild. Dat herinnerde hem er trouwens aan dat hij Laila en Leo had zien weglopen op het feest. Daar kon hij haar mooi mee pesten als ze eens vervelend deed. Hij hoefde geen tekening te maken over het feit wat ze waren gaan doen. Evan rolde met zijn ogen, trok een shirt over zijn hoofd en liep vervolgens naar beneden. Hij liep maar wat door in de richting van de Hogwarts grounds. Het was niet dat hij veel te doen had of zo, maar een beetje doelloos in de common room gaan zitten? Nee, daar had hij ook geen zin in. Hij wilde net in de richting van the great lake lopen toen hij de aanwezigheid van iemand opmerkte. Hij draaide zijn hoofd en zag dat het Gunner was. ‘Hallo,’ sprak hij met een overdreven Duits accent. ‘Kin iech dein Aansticher lenen?’ Nope. Gewoon nope. Hij haalde een sigaret tevoorschijn. ‘Das is fur meine Sigaret aan te stichen.’

De jongen keek hem met een blik aan alsof hij er geen hol van begreep en dat kon Evan hem niet kwalijk nemen, maar zo moeilijk was het nu toch ook weer niet? Het was deels gemengd met Engelse woorden en van wat hij had gehoord kon Gunner dat prima verstaan. Maar je had natuurlijk altijd van die mensen die zich maar op één ding konden concentreren en de rest vervolgens volledig vergat. En hij nam aan dat Gunner zo’n persoon was. Hoewel het niet zijn beste Duits was, vond hij zelf dat het redelijk verstaanbaar klonk. Het feit dat dat kwam omdat hij zelf wist wat hij wilde zeggen, hield hij maar even achterwege en hij keek naar Gunner die vervolgens in vloeiend Duits terug tegen hem sprak. Hoewel Evan voor geen meter Duits kon spreken, herkende hij wel enkele woorden die Gunner tegen hem sprak. Dat kon hij redelijk danken aan het feit dat hij zich als kind zijnde in allerlei talen had geïnteresseerd en hoewel de helft hem niet eens was bijgebleven, was Duits één van de talen die hij wel zou herkennen mocht hij een tripje maken naar Duitsland. Hij zou niet zeggen dat hij alles kon verstaan, maar hij kon toch wel met enige trots zeggen dat hij dit kon verstaan. ‘Moet ik er een tekening bij maken?’ vroeg hij gewoon in zijn eigen taal. ‘Ik moet een aansteker hebben voor mijn sigaret aan te steken.’ Alsof Gunner niet had gezien dat hij een sigaret half tussen zijn lippen had zitten of zo. Hij naderde de jongen. ‘Hoewel ik voor geen meter Duits kan spreken, verstond ik je daarnet wel. Het is zo achterlijk als je een taal wel kunt verstaan en niet kan spreken.’ Hij zuchtte een keer overdreven en ging vervolgens naast Gunner zitten. Oké, op het feit dat hij zijn Duits op een achterlijke manier had nagedaan, deed hij toch wel redelijk normaal tegen de jongen. ‘Woon je allang hier in Engeland?’ vroeg hij vervolgens aan de kerel. En voor deze ene keer was er oprechte interesse te horen in zijn stem. ‘Het is in elk geval niet zo erg als dat je van Frankrijk zou komen. Dat lijkt me pas echt een erge taal om te leren.’