Intrigued, hmpf.

Officieel gezien mocht hij hier nog steeds niet komen. Iets te doen met een formulier uit de derde wat zijn vader nooit had ondertekend. Het was een raadsel voor de jongen of hij het nog nodig had nu hij in zijn laatste jaar zat, maar het was niet alsof enig leraar hem probeerde te stoppen toen hij in de richting van Hogsmeade slenterde. Vandaag was het standaard weer voor een blouse met stropdas, en wie was hij om daartegenin te gaan? De lessen waren net uit, dus het was niet alsof iemand gek zou opkijken van hem in zijn schooltenue. Alleen de mantel had hij afgedaan, dat verwerpelijke ding deed het lijken alsof je een vuilniszak aanhad, ongehoord. Nee, dan toch liever zijn blouse met opgestroopte mouwen, en navy met rode stropdas.

Zelfs dat bleek echter nog best warm te zijn toen hij in de zon liep. De three broomsticks was niet ver meer, maar ver genoeg om de tijd te nemen zijn blouse los te knopen, zodat hij in t-shirt met blouse erover liep, en zijn stropdas ontknoopt rond zijn nek te leggen. Zo liep hij verder, gezicht in de zon. Inmiddels kon hij dit met zijn ogen dicht lopen, leuk om te proberen en bovendien had hij dan minder last van de zon. Als hij langzaam liep zou het prima gaan. Hij had toch geen zin om bezweet te zijn tegen de tijd dat hij daar aankwam, wat zou zijn 'date' dan wel niet denken?

Grappig hoe dat gegaan was. Alison kende hij al een tijdje, ze zaten op dezelfde school, deelden sommige klassen. Toch had hij nooit echt aandacht aan d'r besteed, maar een random opmerking tegenover Darce was hem duur komen te staan. Een grinnikende 'zozo, miss Winter got hot' werd een weddenschap, een brief diende gestuurd te worden. Vanaf dat punt was het nogal uit de hand gelopen, maar Charlie was niets als geen Gentleman, dus no way dat hij dit niet tot het einde toe zou uitzitten nu. Hij had het er immers zelf naar gemaakt, en misschien was hij daar nog blij om ook.

Miss Alison Olivia Winter

Casual opende hij de deur van de kroeg. Het werd ook wel cafe genoemd, maar iedereen die de plek eens had gezien moest het met hem eens zijn dat this was, in fact, een kroeg. Netter dan de andere een eindje verderop, maar kroeg desalniettemin. Vandaar dat het hem niet verbaasde dat het er rook naar butterbeer en zweet. Tenminste, hij hoopte dat dat het was, en dat hij op het moment niet al teveel als een verwend rijkeluisjongetje dacht. Ook dat zou waarschijnlijk een kwade indruk maken op zijn 'date'.

Op het moment leek ze er niet echt om te malen. Zijn naam werd geroepen, en met zijn gewoonlijke irritant zelfverzekerde loopje kwam hij haar kant op. Een tafeltje in de hoek, wat knus. De jongen ging zitten, en stak zijn hand op naar de serveerster om ook voor hem een butterbeer te bestellen. Vragend keek hij Alison aan. "Wil je graag iets bij je drinken?" Als ze dit deden, deden ze het goed ook. Een heus etentje, in een kroeg.

Ze waren het eens over de staat van het eten op deze plek, mooi zo. Dat was een pluspunt voor miss Winter, hij had namelijk weinig zin gehad om hier te eten. Konden ze beter naar de keukens in Hogwarts gaan. Het butterbeer hier was echter een ander verhaal, hij nam dus zijn tijd met bestellen, gaf een complimentje aan de serveerster - 'You're well done' - en keek toen die uiteindelijk weg was recht in de ogen van de dame aan de tafel. Zij op haar beurt keek hem even strak terug aan. Dit deed de jongen dan ook even denken dat het een staring contest zou worden, maar voor het echt het geval was, trok ze haar mond open.

Natuurlijk was dat vraag nummer een. Waarom had hij die brief verstuurd? Hij zou nu filosofisch kunnen gaan doen en een diep antwoord kunnen geven, maar dat zou really liegen zijn. Vandaar dat hij zijn schouders ophaalde en simpelweg zei "Omdat je hot geworden bent over summer," Legit reden als je het hem vroeg.

Hij moest grinniken om hoe ze met haar ogen rolde, en spreidde zijn armen alsof te zeggen 'ja jij vroeg het!'. Eerlijk is eerlijk, die meid kon haar mannetje staan. Beviel hem eigenlijk wel, het was leuk om voor de verandering eens te moeten strijden voor een meid. Sommigen waren zo makkelijk met.. Tja, alles eigenlijk. En hoewel het weinig werk was en weinig werk hem trok, was het bij meiden niet echt aantrekkelijk. Dan liever miss Winter met haar hart van ijs.

Bij de tweede vraag glimlachte hij dan ook weer, en haalde nog eens zijn schouders op alsof ook dit antwoord simpel was. "Een jongen is een meisje niet waard als hij niet voor haar wilt vechten," melde Charles dan ook rustig. Voor hem de normaalste zaak van de wereld, en als het haar zou verbazen had hij medelijden. Dan waren de geruchten waar en had Slytherin geen decent jochies.

De komende woorden had hij wel verwacht, het hele off-limits verhaal en het feit dat mensen het niet cool vonden dat hij ze voor een keuze stelde. Maar was het niet zo dat hij haar juist liet zien dat de aarde groter was dan degene met wie ze nu ging? Dat ze meer keuzes had dan alleen Nyx? Als in, hij was beter dan niks.

Vandaar dat hij glimlachte en even een slok van zijn butterbeer nam. "Is dat niet juist de strijd?" Vroeg hij haar, want, wat viel er te strijden als ze niemand had? Wie moest hij dan overtreffen? Helemaal niemand en dat was oneervol. Hier viel nog te bezien wie de betere was, hij deed aan rijm, wat deed Nyx?

Hij moest even zijn best doen niet in lachen uit te barsten toen Miss Winter serieus begon te vragen of hij niet iemand anders had voor wie hij ging strijden. Alsof hij zomaar zijn verlies zou erkennen, no way! Alison verdiende iemand die.. langer was dan Nyx. Dat was het voornamelijk, verder was Nyx een prima persoon. Standaard irritante Slytherin en een heck of a Quidditch player. Hij snapte Alison heus ergens wel, maar nee, ze had het nog fout, Nyx was een fling. Ze zou nog wel inzien dat hijzelf de real deal was.

Voor nu was dit echter genoeg geweest voor het meisje om mee te dealen, en rolde hij dus maar dramatisch verslagen met zijn ogen en gooide zijn handen ontwapenend in de lucht. "Prima prima," Reageerde hij dus maar op haar opmerking, en glimlachte even jongensachtig. "Maar ik zweer dat ik nog geen idee heb van de rest van de meiden, aangezien jij de spotlight stal," Want hoewel hij rustig te werk zou gaan, konden complimentjes hier en daar geen kwaad.

Aah, dat lachje van die meid, het was verschrikkelijk. Nee, hij was niet zoals ze dacht dat hij was. Of, nou ja, misschien wel maar hij kon veranderen? Oke. Laat maar, ze had een punt, en punten dienden toegekend te worden. Vandaar dat hij met zijn ogen rolde in reactie, beter dan een scherpe opmerking op dit moment. Ze was immers Zoë niet. Zoë zou hem nooit helpen, Alison daarentegen leek serieus aan het nadenken te zijn, wat Charles nieuwsgierig iets naar voren deed leunen en verwachtingsvol - zij het met een beetje spot in zijn blik - haar aankeek. Ze zou niemand vinden.

Ja hoor. Had hij het niet gedacht. Ze vond niemand bij de meiden, en omdat hij een zelfingenomen persoon was besloot de jongen dat dit was omdat ze hem stiekem niet met andere meiden wilde zien. Dat duidde op een gevoel voor hem, wat betekende dat zijn offensief succes had. Natuurlijk kon Alison dat niet zomaar laten gebeuren, en de opmerking over mogelijke jongens was dan ook niet geheel onverwacht. Charles haalde zijn schouders op, nooit naar gekeken eigenlijk. "No clue," Antwoordde hij dus in oprechtheid. Niet dat hij zeker wist dat hij niet op jongens viel, hij had er gewoon geen ervaring mee, for all he knew was hij wel bi. Zoals hij al zei, no clue.

De ander leek ietwat sceptisch over zijn gebrek aan meiden en jongens waar hij zijn oog op had laten vallen, en trok dus ook meteen een overhaaste conclusie. Dat verbeterde Charlie meteen door zijn vinger op te steken en zijn hoofd te schudden. "Nee nee," Merkte hij op, en dronk het laatste deel van zijn butterbeer op, "Dat zei ik niet," Ging de jongen verder, terwijl hij ondertussen zijn blouse van zijn armen afschudde. Hij had Alison heus wel zien rillen, en hoewel het niet veel was was het een extra laagje wat kon helpen. "Er zijn er genoeg, chicks en dudes," ging hij verder, de blouse even uitkloppend en haar aankijkende, "Maar gewoon niet zoveel die het halen bij jou," Waarbij hij weer glimlachte, en zijn blouse over tafel aanbood.