Alison verstijfde even toen ze door begon te krijgen dat Nyx serieus ergens mee zat. Haar handen liet ze langzaam weer zakken, ze kon het niet over haar hart verkrijgen om boos te blijven toen ze hoorde hoe gebroken Nyx klonk. "Maar wat?" vroeg ze zachtjes. Het was opeens doodstil in de ruimte, alsof er een storm voorbijkwam die nu weer gepasseerd was. Dit betekende echter niet dat de spanning minder was geworden. "Nyx, kijk me alsjeblieft aan." smeekte Ali. Ze had wist niet precies wat er aan de hand was, maar wat het ook was, het speelde waarschijnlijk al een tijdje. Anders was het er niet op deze manier uit gekomen.

Een onbehaaglijk gevoel bekroop Alison toen Nyx niets zei. Dit was niet de Nyx die stomme grapjes over haar naam maakte en altijd gezellig was. Nee, de blik in de donkerbruine ogen herkende ze niet. Ze wilde iets doen, haar aanraken of een knuffel geven of iets om de ruimte tussen hen in te overbruggen, maar stond verstijfd op haar plek. "Nyx, alsjeblieft..." Haar ogen werden groot en smekend, glanzend van de opwellende tranen die ze wegknipperde voordat ze de kans kregen om te ontsnappen.

Inmiddels had Alison wel door hoe diep het zat. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan dat ze niet eerder wat had gemerkt. Langzaam bracht ze haar hand naar voren om met haar vingertoppen langs die van Nyx te strijken. "Het hoeft niet, als je er niet klaar voor bent." Het voelde raar om zo voorzichtig te zijn met haar handelingen, maar haar gevoel vertelde haar dat ze even op haar tenen moest lopen. "Maar je weet dat je me kan vertrouwen... Toch?" Alison begon een beetje het idee te krijgen dat Nyx dat juist niet deed, maar ze hoopte innig dat dat niet het geval was. Ze was er altijd van uitgegaan dat dat deel van hun relatie wel goed zat, maar misschien was dat niet wederzijds. Had Nyx haar dan nooit volledig vertrouwd?

Een adem waarvan ze niet wist dat ze hem ingehouden had ontsnapte uit Alison's mond. Dit positieve antwoord was een begin waar ze misschien nog wel een klein beetje op verder kon breien. "Maar?" drong ze aan. Haar hand vond nu volledig die van Nyx en ze streelde met haar duim over de rug van haar hand. Voor het eerst gingen haar ogen van die van Nyx naar hun samengebonden handen. Ze pasten perfect in elkaar, alsof ze voor elkaar gemaakt waren. Zo had het een hele tijd ook geleken, maar waarom had ze dan niet aan kunnen voelen dat er iets aan de hand was? Omdat ze te veel met zichzelf bezig was, waarschijnlijk. Een schuldgevoel bekroop Ali onmiddellijk. Ze wás ook egoïstisch, dat was het deel van zichzelf dat ze graag wilde veranderen, wat telkens maar niet wilde lukken.

Alisons adem stokte even in haar keel toen Nyx zich wéér niet openstelde. Daarbij was er niet Nyx, maar niks. Ze had niet verwacht dat ze die grap ooit zo graag zou willen horen, maar de afwezigheid ervan was bijna ondraaglijk. Ze keek haar vriendin vragend aan, geloofde geen woord van wat ze zei, maar besloot het er maar bij te laten. Kennelijk was de muur om Nyx' diepste lagen nog steeds ondoordringbaar voor haar. "Oke.." zei ze maar. Opeens was ze jaloers op Leo, op hoe goed hij haar kende, op de band die ze samen hadden. Ali was er van overtuigd dat zij dat nooit met Nyx zou kunnen delen, hoe hard ze ook haar best deed. "Nee, ik had die opmerking niet mogen maken. Ik had zelf ook wel kunnen bedenken dat dat niet chill is om te horen." Even zuchtte ze. Impulsief, ze was zo godvergeten impulsief. Eerst doen en dan denken om er vervolgens achter te komen dat het een héél slecht idee was. "Sorry." fluisterde ze. Ze was ook nog eens boos geworden toen Nyx gepast had gereageerd, en waarom? Omdat ze altijd gelijk moest hebben? Inmiddels had ze wel door dat het Nyx echt pijn had gedaan, maar ze wist niet waaróm het zo gevoelig lag en ze was er van overtuigd dat dat haar schuld was. Als ze nou iets minder ongevoelig was geweest had Nyx het misschien wel verteld.

Ali's blik was inmiddels weer verschoven naar hun handen. Een kleine glimlach speelde om haar lippen toen ze merkte dat Nyx ontspande, maar hij bereikte haar ogen niet helemaal. Ze keek op toen ze voelde hoe Nyx een lok haar uit haar gezicht streek. Ze leek zich beter te voelen, dus dat zorgde ervoor dat Alison zich wat minder Expulso voelde. Misschien was niet alles gezegd, misschien was het niet uitgepraat, maar voor nu was het goed. Alison bestudeerde Nyx' gezicht even, voordat ze zich voorover boog en snel een kusje op haar neus plantte. Ze glimlachte weer en dit keer scheen het wel door in haar ogen. "De enige reden dat het weer lang is is zodat jij er mee kan spelen." Het veranderen van onderwerp was voor haar een manier om aan te geven dat het in haar ogen allemaal wel weer goed zat. Ze hadden zo hun ups en downs, maar ze waren een duo en dat zouden ze blijven ook.

Toen Alison een kneusje op haar neus drukte merkte ze hoe de meeste spanning nu wel weer was verdwenen. Als antwoord op haar opmerking staarde ze haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. "Geloof je 't zelf?" Grapte ze. Ze wist hoe dol Alison was op haar haar dus mocht ze haar daar best af en toe mee pesten. "Ik ben er in ieder geval wel heel blij mee." zei ze terwijl ze de blonde lokken nog eens bestudeerde. Met kort haar was ze mooi, maar met lang haar straalde ze iets zelfverzekerders uit, en dat was nog vele malen mooier.