No safezone around

Met bezem in de hand staarde hij vanaf de grond naar de drie ringen die aan de andere kant van het plein waren. Quidditch was een sport die hij altijd al had gespeeld, vanaf hij heel klein was geweest had zijn vader hem zijn eerste bezem gekocht en speelde ze zo altijd samen in hun tuin. Gelukkig woonde ze op een vrij verlaten plekje op het platteland, anders was het niet mogelijk geweest. Maar goed, hier stond hij dan voor de allereerste keer op het veld van Hogwarts. Met nog enkele andere personen. Een daarvan was Fredrick. Het was hier niet echt een of andere les, meer een tja soort van bijeenkomst waar een iemand van had besloten dat ze hierheen gingen komen om wat lol te trappen. Iemand had blijkbaar de connecties wel, want ze hadden een slurk weten te bemachtigen. Zo werd het toch nog een beetje leuker allemaal. Beaters waren er niet, maar het was zeker wel de rol die hij voor ogen had moest hij ooit in het team raken. Al was dat natuurlijk niet zijn main concern momenteel.

Binnen no time vloog iedereen door de lucht. Op een afstandje volgde hij Fredrick wel, al had hij zogezegd meer oog voor de slurk die van persoon naar persoon vloog. Van zodra hij de bal naar beneden zag gaan schoot hij in actie, al deed de jongen die hij zo gezegd in veiligheid moest houden dat ook. In een loodrechte lijn vlogen de twee naar beneden, de bal had de grond bereikt. Iemand zou uiteindelijk moeten optrekken en nee, dit keer zou hij het echt niet zijn. Elliott enjoyde het momenteel veel te hard om weer eens te kunnen spelen. Hoe zeer hij ook Frederick, of zichzelf niet in gevaar mocht brengen voelde dit momenteel weer zo goed aan.

&Frederick